Stowarzyszenie Pisarzy Polskich

Nowości

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 4

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Księgarnia Wratislavia oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie autorskie, czwarte z cyklu „Pomosty literackie”, które odbędzie się 29 czerwca (w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Wratislawia (plac Legionów 14, Wrocław). Gościem wieczoru będzie wrocławski pisarz Jacek Inglot. Spotkanie poprowadzi Gabriel Leonard Kamiński. W drugiej części spotkania jego uczestnicy przypomną sylwetkę i twórczość znanej wrocławskiego poety i dramaturga, Tymoteusza Karpowicza, zmarłego w 2005 roku.

Jacek Inglot – ur. w 1962 r. w Trzebnicy. Pisarz, publicysta, redaktor, pedagog. Autor powieści „Inquisitor”, „Quietus”, „Eri i smok”, „Porwanie sabinek”, „Wypędzony” oraz zbioru opowiadań „Bohaterowie do wynajęcia” (wspólnie z Andrzejem Drzewińskim). Ostatnio, w 2015 roku, ukazał się zbiór autorskich opowiadań pt. „Sodomion”, a w 2016 powieść-dyptyk „Polska 2.0”, ukazująca alternatywne wizje Polski przyszłości. Publikował opowiadania i teksty publicystyczne w „Feniksie”, „Nowej Fantastyce”, „Sfinksie” oraz „Playboyu”. Dwukrotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla. Jako autor nie ogranicza się do jednej konwencji literackiej. Pisze zarówno hard SF, jak i fantasy, horror czy historię alternatywną, dobrze sobie radzi również w mainstreamie, tworząc powieści sensacyjne i historyczne.

Tymoteusz Karpowicz (1921-2005), poeta, dramaturg, literaturoznawca, nauczyciel akademicki, tłumacz. Od 1949 roku związany z Wrocławiem, gdzie podjął studia polonistyczne i został asystentem profesora Tadeusza Mikulskiego. Debiutował jako prozaik książką „Legendy pomorskie”. Jego pierwszą książką poetycką był wydany w roku 1948 zbiór „Żywe wymiary”, potem, w czasach stalinowskich, przestał publikować. Później wrócił do aktywności literackiej, zasiadał w redakcji „Nowych Sygnałów” (1956-1957), a następnie miesięcznika „Odra” (1958-1976). W roku 1957 został prezesem wrocławskiego oddziału Związków Literatów Polskich, ukazał się wówczas również tomik poetycki „Gorzkie źródła”, a rok później „Kamienna muzyka”. W latach 60. w dalszym ciągu intensywnie angażował się w prace redakcyjne wrocławskiej „Odry”, a także warszawskiej „Poezji” (w której w latach 1965-1969 był zastępcą redaktora naczelnego). Zarazem publikował kolejne tomy poetyckie: „Znaki równania” (1960), „W imię znaczenia” (1962), „Trudny las” (1964). W 1972 ukazał się poemat „Odwrócone światło”. W roku 1973 obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim (przedstawił rozprawę „Poezja niemożliwa. Model Leśmianowskiej wyobraźni”). Wkrótce otrzymał zaproszenie ze Stanów Zjednoczonych, by objąć posadę wykładowcy na uniwersytecie w Iowa. W późniejszych latach wykładał również na uniwersytetach w Chicago, Berlinie, Monachium oraz Ratyzbonie. W 1978 roku objął katedrę literatury polskiej na Uniwersytecie Illinois w Chicago. Cały czas tworzył, lecz kolejny tom poetycki, „Słoje zadrzewne”, ukazał się po długiej przerwie dopiero w 1999 roku. Karpowicz był również autorem wielu dramatów (m.in. „Wracamy późno do domu””, 1958, „Zielone rękawice”, 1960), ponadto tłumaczył z rosyjskiego. Jego poezję przekładano na angielski, francuski, niemiecki, serbsko-chorwacki, słoweński, węgierski, włoski. Zmarł 29 czerwca 2005 roku w Chicago. Pochowany został na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu. Tymoteusz Karpowicz uznawany jest za jednego z ostatnich wielkich modernistów, w twórczości chętnie sięgał do problematyki filozoficzno-kulturowej. Historycy literatury uważają go za głównego (obok Białoszewskiego) poetę nurtu lingwistycznego.

i z miłości zdjęła chustkę z włosów

potem zdjęła włosy poza chustkę

potem co mogło przypominać włosy

potem co niczego już nie przypominało

zachodziła go ze wszystkich stron szyi

potem szyja zachodziła w strony

potem strony zachodziły w szyję

potem stronom było już bez stron

potem szyjom było już bez szyi

była wesoła zrywała się z ciała

potem ciało zrywała z ciała

potem co mogło nie pamiętać ciała

potem co niczego już nie pamiętało

była ciągle taka sama jego

jak nie jego była taka sama

jak nie taka sama była już nie jego

jak nie sama była już nie taka

Tymoteusz Karpowicz „Koło tańca miłosnego”

Pomosty literackie

Przeszłość i współczesność literatury na Dolnym Śląsku

„Pomosty literackie” to autorski projekt Księgarni Wratislavia realizowany w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego zatytułowanego PARTNERSTWO DLA KSIĄŻKI 2017, przy merytorycznej i logistycznej współpracy Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu.

Głównym celem przedsięwzięcia jest promocja programu literackiego księgarni, a zarazem promowanie dorobku literackiego regionu dolnośląskiego przy pomocy cyklu spotkań autorskich, odbywających się w Księgarni Wratislavia (plac Legionów 14, Wrocław). W każdym spotkaniu uczestniczy pisarz współczesny związany z Wrocławiem lub Dolnym Śląskiem, wraz z kompetentną osobą prowadzącą.

Spotkania są podzielone na dwie części merytoryczne. Zapraszani pisarze w ramach spotkania autorskiego w pierwszej części prezentują swój dorobek, w drugiej opowiadają, wraz z prowadzącym, o wybranym przez siebie, dawnym i wartym przypomnienia pisarzu z Dolnego Śląska, którego dorobek chcą przybliżyć publiczności i czytelnikom – tym samym popularyzując tradycję i dorobek literacki regionu. Spotkania mają charakter edukacyjny i popularyzatorski, jest nie zapraszana młodzież szkolna oraz czytelnicy i klienci księgarni.

Celem projektu „Pomosty literackie” jest przybliżenie czytelnikom twórczości żyjących i obecnie tworzących wrocławskich i dolnośląskich autorów i zarazem przypomnienie dorobku tych pisarzy, którzy byli pionierami ruchu literackiego na Ziemiach Zachodnich i w późniejszych dekadach budowali na nich polskie życie literackie – chodzi o takich pisarzy jak Stefan Łoś, Tadeusz Zelenay, Tadeusz Mikołajek, Salomea Kapuściska, Tymoteusz Karpowicz, Marianna Bocian, Marian Jachimowicz i inni. Celem przedsięwzięcia jest wzbudzenie w mieszkańcach Wrocławia zainteresowania dolnośląskimi literatami, wskrzeszenie, przy okazji rozmowy o literaturze współczesnej, często i niesłusznie już zapomnianych nazwisk i dzieł, oraz uświadomienie współczesnym czytelnikom wagi literatury tworzonej w ubiegłych dekadach na Dolnym Śląsku dla polskiej kulturowej tożsamości regionu, która musiała się od nowa ukształtować po II wojnie światowej.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

IX Turniej Jednego Wiersza
„Wiosna Poetów”

11 maja 2017 roku w klubokawiarni Mleczarnia (Wrocław, ul Włodkowica 5) odbyła się IX edycja Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, organizowanego z przerwami od 2007 roku przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W konkursowym jury zasiadł Gabriel Leonard Kamiński, Jacek Bierut i Ewa Sonnenberg. Sędziowie wysłuchali wierszy 25 autorów.

Nagrody otrzymali: I. (800 zł) Gabriela Iwińska, II. (400 zł) Kaja Drozdowska, dwie równorzędne III. (po 200 zł) Justyna Sieniuć i Paweł Buczma. Przewodniczący jury, Gabriel Leonard Kamiński, w wygłoszonym po turnieju podsumowaniu podkreślił wysoki poziom artystyczny wyróżnionych utworów.

Przed turniejem, w ramach specjalnego 1065 Czwartku Literackiego, odbyło się spotkanie z wrocławską pisarzem i poetą Gabrielem Kamińskim. Całą imprezę prowadził Jacek Inglot. (JI)

TEKSTY NAGRODZONE

Gabriela Iwińska (I nagroda)

* * *

Z tamtego dnia

zginęło pięć ptaków i wycięto dwa drzewa.

Rozstały się ulice, jeśli widziałeś jakichś przechodniów

to odeszli w odpowiednie cyfry, w zamknięte okna, w przekręcony zamek.

Ktoś niechcący stłukł niebo,

chociaż mówiło się, powtarzało się nie czyń drugiemu i tak dalej.

Ktoś musiał zrobić to za mocno.

Słońce zarabia mniej, więc wpada rzadziej. Twoje dwa metry

I twoje wielkie jak szklarnia ręce zdjęto z pamięci.

Podobno w tamten dzień widziano twój wzrok po drugiej stronie mostu.

Wiem, bo to ja go zobaczyłam. Rok potem.

Kaja Drozdowska (II nagroda)

TACY WY

To była wykurwista noc.

Ona cała, kurwa, moja.

Kurewsko seksowna,

Że nie da się, kurwa, rąk oderwać.

*

Ja świeczki jej paliłem, kurwa, uwierzycie?

Noc trwała dłużej, niż się paliły.

*

Będę ją nakurwiać co noc,

Tę najlepszą, kurwa, dziwkę w mieście,

poezję.

*

Justyna Sieniuć (III nagroda)

SUPERMAJSTER

Mógłby mnie pan naprawić. Bez prawa najmu

i odmowy skupić się na prawidłowym działaniu

części, kompletów i komplementów. Ponownie

skomponować każdą część. Odnowić najbardziej

wadliwą usterkę. Poprawić defekt wrodzony

na nienarodzony.

*

Prawie bez szwanku – oprócz dziur na tapicerkach.

Dobrze pan wie, co mam na myśli. Choć nasza relacja

nie jest filozofią, nie wymyśliłabym niczego. Wydajność

maleje w miarę prędkości. Żywię się tylko wspomnieniem

o panu.

PAWEŁ BUCZMA (III NAGRODA)

NIE PAMIĘTAŁEM

kurwa

w ogóle nie pamiętałem

że z ryja leciała mi fontanna

że gdyby nie własna matka to bym umarł

że obróciła mi mordę w prawo

lewych nie lubi chyba do teraz

że miałem wizje spacerowe po domu

że nasikałem do szafy

że to wszystko działo się jednej kurwa nocy

niesłychane

nad ranem policja przyjechała do domu

wypytywała matkę

gdzie kurwa byłem o 2.38

ona grzecznie odpowiedziała

że się zatrułem i byłem w domu całą noc

nie pamiętałem tego

że zabiłem kolegę

przypadkiem

nie pamiętałem żebym siedział

od wczoraj wiszę

Imprezę sponsorowała Gmina Wrocław

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 3

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Księgarnia Wratislavia oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie autorskie, trzecie z cyklu „Pomosty literackie”, które odbędzie się 22 czerwca (w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Wratislawia (plac Legionów 14, Wrocław). Gościem wieczoru będzie wrocławski pisarz Waldemar Okoń. Spotkanie poprowadzi Gabriel Leonard Kamiński. W drugiej części spotkania jego uczestnicy przypomną sylwetkę i twórczość znanej wrocławskiej poetki i pisarki, Salomei Kapuścińskiej, zmarłej w 2016 roku.

Waldemar Okoń, ur. w 1953 roku we Wrocławiu, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce m.in. w książkach w książkach: „Sztuka i narracja” (1988), „Alegorie narodowe” (1992), „Sztuki siostrzane” (1992), „Wtajemniczenia” (1996), „Stygnąca planeta” (2002). „Przeszłość przyszłości” (2005). Wydał również tomy poezji „Wiersze północne” (1989), „Poematy nadziemne” ( 2000), „Stonehenge” (2001), „Wersy dla Orfeusza” (2003), „Księga wersów” (2004), „Atlantyda” (2007), „Motyw Tespazjosa” (2013), scenariusz widowiska teatralnego pt. „Antoni S. czyli Wieża Babel” (1995), wybór prozy poetyckiej „Zapisy bez daty” (1998), monografie „Jan Matejko i Stanisław Wyspiański” (1998) oraz „Kresy w malarstwie polskim” (2006). Jesienią w Wydawnictwie Warstwy ukaże się tom prozy „Jestem jak echo”. Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, zdobywca Nagrody im. ks. Szczęsnego Dettloffa, trzykrotny laureat Nagrody Ministra Edukacji Narodowej, od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego.

Salomea Anna Kapuścińska (1940-2016), poetka, autorka słuchowisk oraz tekstów piosenek. Ukończyła Wydział Historyczny (historię sztuki) na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Państwowe Ognisko Kultury Plastycznej. Pracowała jako dekoratorka wnętrz. Debiutowała jako poetka na łamach czasopisma „Poglądy” (Katowice) w 1957 roku. Brała czynny udział w życiu kulturalnym Wrocławia. Debiutowała w 1962 roku tomikiem pt: „Chłodno jest oczom”, później wydała m. in. „Wołanie na ptaka” (1970), „Zbroja błękitna” (1973), „Tryptyk ze snu” (1976), „Białostrunne” (1978), „Zmilczenia” (1980), „Czuwanie” (1981), „Pożegnanie brata” (1986), „Nadzieja” (1987) i ostatni tomik „Modrzewie” wydany 1993 roku w ramach serii „Z kołatką” wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W sumie opublikowała 12 zbiorów wierszy. W jej wierszach znajdują się liczne motywy nawiązujące do przyrody, szczególnie gór. Ostatnie lata życia spędziła w domu opieki pod Wrocławiem, gdzie dalej tworzyła poezję.

duszę swą oddaję memu umarłemu

i oto jestem tylko słona krew i ciało

krew do rąk się ciśnie – pracy we mnie mało

bo wszystkie moje myśli kieruję wciąż ku niemu

*

on kochał las i dzikie poślubił przestrzenie

byłam mu szklanką wina jasną kromką chleba

dymem z papierosa okruszyną nieba

i w strumieniu żalu czystych łez strumieniem

Salomea Kapuścińska „Umarłemu”

Pomosty literackie

Przeszłość i współczesność literatury na Dolnym Śląsku

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Zapraszamy na 1066 Czwartek Literacki –
dwoje autorów!

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1066 Czwartek Literacki, który odbędzie się 13 czerwca (wyjątkowo we wtorek) o godzinie 18 w Café Księgarni Tajne Komplety, ul. Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie wrocławska poetka i eseistka Urszula Benka oraz poeta i pisarz Stanisław Pasternak, jeden z nestorów wrocławskiego środowiska literackiego. Spotkanie poprowadzi Gabriel Leonard Kamiński. Zebrani twórcy porozmawiają o swoich ostatnio wydanych książkach, a także o najnowszych tendencjach we współczesnej poezji.

Urszula Małgorzata Benka – poetka, prozaik, autorka esejów, krytyk sztuki, tłumaczka literatury francuskiej i angielskiej. Doktor humanistyki, studiowała także psychologię. W latach 1983-1987 przebywała we Francji. W 1987 wyjechała do USA. Była stypendystką rządu francuskiego, Europejskiej Organizacji Niezależnych Intelektualistów w Paryżu, dwukrotnie stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Rządu Saksonii. Członek nowojorskiego PEN Club. Twórczość Urszuli Benki była tłumaczona na wiele języków, m.in. na angielski, czeski, fiński, francuski, niemiecki, szwedzki, rosyjski. Opublikowała m. in. tomiki poezji: „Chronomea” (1977), „Dziwna rozkosz” (1978), „Nic” (1984), „Perwersyjne dziewczynki” (1984), „Ta mała Tabu” (1992), „Kielich Orfeusza” (2003) oraz tom prozatorski „O” (1998) i zbiór esejów „Psychomitopolityka” (2005), wyróżniony przez Fundację Kultury. W 2009 roku napisała powieść pt. „Magdalena” (niepublikowana).

* * *

Mam teraz biały cień

i on płynie, potrafi falować, drgać,

potrafi stawać dęba.

I wtedy przyświecam sobie cieniem,

dosiadam cienia, kąpię się ze świata i Boga.

Bardzo dbam,

aby go nie uświnić żadnym sacrum,

nie ogłupić żadną granicą

szaleństwa czy rozpaczy.

Urszula M. Benka

Stanisław Pasternak – ur. w roku 1937 w Gródku Jagiellońskim w rodzinie chłopskiej. Debiutował jako poeta w tygodniku „Odra” (1958). Ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskując stopień magistra Historii Sztuki. Pracował jako asystent w Muzeum Śląskim w Dziale Malarstwa Współczesnego. W czasie studiów latał sportowo jako pilot szybowcowy i samolotowy. Wydał cztery tomy poezji: „Słowa i Rzeczy” (1967), „Modlitwy o Annę” (1969), „Elegie” (1975), „Opinie” (1993) oraz dwa tomy prozy: „Nieznajoma” (1969), „Zapamiętywanie nagiej córki” (1972). Od 1970 roku pracował jako instruktor samolotowy szkoląc pilotów w Aeroklubie Wrocławskim oraz jako pilot zawodowy. Brał udział w akcjach ochrony bawełny w Sudanie i Egipcie jako pilot agro, wykonywał też loty z pasażerami. Ukończył ostatnio powieść, która jest rozwinięciem jego wcześniejszej prozy, zatytułowaną „Zdjęcia intymne z jednego sezonu”. W roku 2016 w wydawnictwie Atut wydał tom wierszy wybranych „Wracam z tym czasem rozgniecionym w zębach”.

RAPORT TW OPINIA I

W pracy koleżeński

znał się na tym pisał

w tym kierunku specjalizował się popołudniami aby

zaliczyć to jako wieczorową szkołę aktywu

W krajobrazie był zawsze intymny

widziano go w pozycji poziomej

a w pionowe pasy miewał marynarki

szyte ozdobnym ściegiem

tak grubym że aż politycznym sekretarka poznała ornament

ornament typu wschodniego

Podziwiał ryby w akwarium kolory

kształty oraz

sposób rozmnażania były też

przedmiotem dyskusji w pracy

tak jak zidiociali królowie francuscy którzy

nie pracowali nad historią

a nigdy im tego nie zapomni

Przeżył 20 października 1977

do godziny 19.00 do ostatniego gwizdka sędziego

w meczu Polska_Portugali

na zwycięski remis 1:1 na stadionie Śląskim

Od tego czasu ponoć

czuł się coraz lepiej

mimo że nigdy nie przysięgał

nie podjął zobowiązania by czuć sie dobrze

Zgarniał z siebie okrycie bieli

zaraz po połogu żony

aby nie stracić wiary

wciąż odnawianej zaraz

po pierwszym maja

zimowego miesiąca W butach z cholewami

przez nawianą zaspę śniegu

aż do ostatniego

/ a czynił to mniemany że z powodu braku dostatecznych danych bibliograficznych w jego pracy o konieczności podbudowy ideologicznej pracowników budowlanych co zda się wywodzić lat pięćdziesiątych szóstych i wcześniejszych jak i również nieco późniejszych znacznie po sześćdziesiątych ósmych osiemnastego wieku a może i grubo wcześniejszych zarówno i późniejszych/

Zaparł się w nim

smak soli

mamy dane zawsze we wtorki przesalał ziemniaki

zresztą dobrze nasycone simazinem

i innymi herbicydami

/to zresztą nie dotyczy jego charakterystyki a może być definicją warunkową albo dopuszczającą zależnie za jaką i w jakim wydziale będą ją uznawali/

Stanisław Pasternak

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

www.kreatywnywroclaw.pl

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 2

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Księgarnia Wratislavia oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie autorskie, drugie z cyklu „Pomosty literackie”, które odbędzie się 8 czerwca (w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Wratislawia (plac Legionów 14, Wrocław). Gościem wieczoru będzie wrocławski pisarz i poeta Gabriel Leonard Kamiński. Spotkanie poprowadzi Jacek Inglot. W drugiej części spotkania jego uczestnicy przypomną sylwetkę i twórczość znanego wrocławskiej poetki i pisarki, Marianny Bocian, zmarłej w 2003 roku.

Gabriel Leonard Kamiński, ur. w 1957 r., absolwent Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Domu Książki we Wrocławiu. Pracował w Wyd. Dolnośląskim jako kierownik księgarni „Centralna” im. Worcella (1989/1990). Od 2001 roku pracuje jako dziennikarz i recenzent w Portalu Księgarskim. Od 1990 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureat ok. 40 ogólnopolskich konkursów poetyckich. Jest autorem kilkunastu książek poetyckich, m. in.: „Opis rzeczy szczególnie martwych” (1981, OTO Kalambur), „Nie ma między nami różnicy” (1983, OKiS, ZLP), „Ulica Przodowników Pracy” (1988, MAW), „Deja vu” (Rękodzielnia Arhat, 1999), „Wratislavia cum figuris” (ATUT, 2002), „Roth. Nowy Testament” (2006, SPP), „Pejzaże” (2008, MaMiko/ ATUT), „Wratislavia cum figuris I” – wznowienie (zapis na płycie DVD, Przecinek) i uzupełnione wznowienie „Roth. Nowy Testament” (2011, Sorus), „Wratislavia cum fiugris II” (2012, ATUT), ostatnio „Mój rok 1968” (ATUT, 2013), który swoim patronatem objął IPN. W 2012 roku wydawnictwo Forma opublikowało zbiór opowiadań „Pan Swen albo Wrocławska Abrakadabra”. W 2014 r. Forma opublikował „Listy do Van Gogha”, powieść „Pani Czerwenkowa” i zbiór opowiadań „Opowieści wieży Eiffela”. W 2016 roku wydał dwa tomy wierszy: „Ballada o domu i innych rzeczach śmiertelnych” (Anagram) i „Jestem, ocalałem” (Atut). Stypendysta MKiDN 2007 i 2012.

Marianna Bocian (ur. 1942, zm. 2003), poetka i pisarka, absolwentka polonistyki i filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego. Debiutowała w 1968 roku zbiorem wierszy „Poszukiwanie przyczyny”, publikowała także pod pseudonimami „Danaid” i „Jan Bęłczęcki”. Poetka była związana z Wrocławiem – tu studiowała, pracowała jako korektorka i bibliotekarka, brała udział w działaniach grupy literackiej Agora. W latach 70. XX uczestniczyła w nurcie poezji konkretnej (nawiązującej do plastyki). W 1982 roku została redaktorką miesięcznika „Nowator”. Swoje utwory zamieszczała w „Odrze”, „Kontrastach”, „Akancie”, „Sigmie”. Przez wielu krytyków jest zaliczana do czołówki poetów Nowej Fali, jest wymieniana obok Ewy Lipskiej czy Ryszarda Krynickiego. Podkreślano podobieństwo jej wierszy do utworów Norwida – pisała o ludzkiej egzystencji, prawach natury, umiłowaniu pracy i o sztuce, którą zdefiniowała jako „wzbudzanie sił boskich drzemiących w człowieku”. Choć przez wiele lat związana ze stolicą Dolnego Śląska, zawsze podkreślała swoje przywiązanie do południowego Podlasia, gdzie się urodziła. Wydała wiele tomów wierszy, m. in.: „Wieża Babel Pospolita” (1972), „14 wierszy” (1973), „Narastanie” (1975), „Proste nieskończone” (1977), „Scalone z rozkładu” (1977) „Strzępy fotografii” (1979), „Odczucie i realność” (1983), „Spojenie” (1988), „W kręgu stanów ludzkich” (1995), „Bliskie i konieczne” (1998), „Narodziny słowa” (1991) oraz tomy prozy: „Odejście Kaina” (1979), „Przebudzeni do życia” (1984).

* * *

W człowieku żyje coś, co nie tylko z ziemi pochodzi.

Nauczycielu moich przedwieczornych lat,

znamy już drogę do świetlistych źródeł.

Nie spieszmy się! Jeszcze mi zagraj

na harfie słońca pieśń wzrastającego lasu,

odsłaniającą świetlisty wdzięk i urodę ziemskiego bytowania,

na ziemi mojego gniazdowiska – Podlasiu.

Chciałabym ją wziąć na bezdrożną wieczność,

w pozaziemskie. To nie zuboży planety Ziemi,

ni ludzi, ni żadnego Stworzenia.

Marianna Bocian

Pomosty literackie

Przeszłość i współczesność literatury na Dolnym Śląsku

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Zapraszamy na Pomosty literackie

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Księgarnia Wratislavia oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie autorskie, który odbędzie się 25 maja (w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Wratislawia (plac Legionów 14, Wrocław). Gościem wieczoru będzie wrocławska pisarka Magdalena Zarębska. Spotkanie poprowadzi Gabriel Leonard Kamiński. W drugiej części spotkania jego uczestnicy przypomną sylwetkę i twórczość znanego wrocławskiego pisarza i dziennikarza, Tadeusza Mikołajka, zmarłego w 2016 roku.

Magdalena Zarębska – ur. w 1975 r., autorka książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych, absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Brała udział w warsztatach creative writing w ramach Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. W 2008 roku opowiadaniem „Czterdzieści razy Wrocław” wygrała konkurs ogłoszony przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2012 jej książka „Kaktus na parapecie” była nominowana do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. K. Makuszyńskiego. Pozycja ta jest lekturą zalecaną dla uczniów klas czwartych szkoły podstawowej. W 2013 roku wydała dwujęzyczną książkę, po polsku i gwarą śląską: „Jak Maciek Szpyrka z dziadkiem po Nikiszowcu wędrował/ Ô tym kiej Maciej Szpyrka cuzamen ze starzikiym wandrowali pō Nikiszu”, która została wybrana książką roku 2013. Od 2015 roku współpracuje z magazynem „Gallop” – pisze felietony o tematyce jeździeckiej. W 2016 roku została przyjęta do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Opublikowała m. in. książki „Maja poznaje świat” (2009), „Życie teoretycznie” (2010), „Kaktus na parapecie” (2011), „Ida, konie i reszta świata” (2011), „Maja poznaje świat”, (2012), „Ida i Filip, przyjaciel koni” (2013), „Nachodzi Słoniątko” (2014), „Projekt Breslau” (2016).

Tadeusz Mikołajek – (ur. 1927 r., zm. 2016), prozaik i dziennikarz, żołnierz Armii Krajowej. Od 1945 roku mieszkał we Wrocławiu i tu ukończył liceum ogólnokształcące. Po szkole pracował jako kreślarz, zaopatrzeniowiec, archiwista i robotnik budowlany. Debiutował w 1954 r. na łamach „Spraw i Ludzi”, dodatku do wrocławskiego dziennika „Gazeta Robotnicza”. W redakcji GR pracował do czasu wprowadzenia stanu wojennego. Jego twórczy dorobek wiąże się z doświadczeniami partyzanta i żołnierza konspiracji. Ważnym dziełem w jego twórczości jest „Tryptyk na śniegu” (Warszawa 1964). Powieść ta została nagrodzona na konkursie literackim Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1962 roku Tadeusz Mikołajek został laureatem nagrody Prasy Wrocławskiej. W 1968 otrzymał nagrodę miesięcznika „Odra” oraz, w 1970 roku, nagrodę miasta Wrocławia, został też odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wydał m. in.: „Po deszczu” (Wrocław 1960), „Trójkąt błędów” (Wrocław 1967), „Żegnajcie chłopcy” (Wrocław 1969), „Ślepe gwiazdy” (Wrocław 1976), „Amba” (Warszawa 1978), „Inne sny” (Wrocław 2007). Na postawie powieści „Żarówka” (Wrocław 1961) napisał scenariusz filmu fabularnego „Amnestia” (1981, reżyseria Stanisław Jędryka), o młodym żołnierzu AK ukrywającym się w powojennym Wrocławiu.

Pomosty literackie

Przeszłość i współczesność literatury na Dolnym Śląsku

„Pomosty literackie” to autorski projekt Księgarni Wratislavia realizowany w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego zatytułowanego PARTNERSTWO DLA KSIĄŻKI 2017, przy merytorycznej i logistycznej współpracy Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu.

Głównym celem przedsięwzięcia jest promocja programu literackiego księgarni, a zarazem promowanie dorobku literackiego regionu dolnośląskiego przy pomocy cyklu spotkań autorskich, odbywających się w Księgarni Wratislavia (plac Legionów 14, Wrocław). W każdym spotkaniu uczestniczy pisarz współczesny związany z Wrocławiem lub Dolnym Śląskiem, wraz z kompetentną osobą prowadzącą.

Spotkania są podzielone na dwie części merytoryczne. Zapraszani pisarze w ramach spotkania autorskiego w pierwszej części prezentują swój dorobek, w drugiej opowiadają, wraz z prowadzącym, o wybranym przez siebie, dawnym i wartym przypomnienia pisarzu z Dolnego Śląska, którego dorobek chcą przybliżyć publiczności i czytelnikom – tym samym popularyzując tradycję i dorobek literacki regionu. Spotkania mają charakter edukacyjny i popularyzatorski, jest na nie zapraszana młodzież szkolna oraz czytelnicy i klienci księgarni.

Celem projektu „Pomosty literackie” jest przybliżenie czytelnikom twórczości żyjących i obecnie tworzących wrocławskich i dolnośląskich autorów i zarazem przypomnienie dorobku tych pisarzy, którzy byli pionierami ruchu literackiego na Ziemiach Zachodnich i w późniejszych dekadach budowali na nich polskie życie literackie – chodzi o takich pisarzy jak Stefan Łoś, Tadeusz Zelenay, Tadeusz Mikołajek, Salomea Kapuściska, Tymoteusz Karpowicz, Marianna Bocian, Marian Jachimowicz i inni. Celem przedsięwzięcia jest wzbudzenie w mieszkańcach Wrocławia zainteresowania dolnośląskimi literatami, wskrzeszenie, przy okazji rozmowy o literaturze współczesnej, często i niesłusznie już zapomnianych nazwisk i dzieł, oraz uświadomienie współczesnym czytelnikom wagi literatury tworzonej w ubiegłych dekadach na Dolnym Śląsku dla polskiej kulturowej tożsamości regionu, która musiała się od nowa ukształtować po II wojnie światowej.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów”
11 MAJA – IX EDYCJA!

Wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na IX edycję Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, który odbędzie się 11 maja (czwartek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

W puli nagród 1600 zł!

Konkurs jest przeznaczony dla młodych twórców (do 35 lat) i polega na publicznym zaprezentowaniu jednego oryginalnego i nie publikowanego wcześniej wiersza o rozsądnej długości (powinien zmieścić się na stronie maszynopisu, kopię utworu deponuje się u przewodniczącego jury, nie podlega zwrotowi). Sędziować będzie jury w składzie: Ewa Sonnenberg, Jacek Bierut oraz Gabriel Leonard Kamiński (przewodniczący). Imprezę poprowadzi Jacek Inglot.

Uwaga: aby otrzymać nagrodę, trzeba podać dane potrzebne do wypełnienia umowy o dzieło (NIP, PESEL itd.).

Przed turniejem, w ramach specjalnego 1065 Czwartku Literackiego, odbędzie się spotkanie z wrocławską pisarzem i poetą Gabrielem Leonardem Kamińskim.

Gabriel Leonard Kamiński, ur. w 1957 r., absolwent Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Domu Książki we Wrocławiu. Pracował w Wyd. Dolnośląskim jako kierownik księgarni „Centralna” im. Worcella (1989/1990). Od 2001 roku pracuje jako dziennikarz i recenzent w Portalu Księgarskim. Od 1990 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureat ok. 40 ogólnopolskich konkursów poetyckich. Jest autorem kilkunastu książek poetyckich. mi.n: Opis rzeczy szczególnie martwych (1981, OTO Kalambur), Nie ma między nami różnicy (1983, OKiS, ZLP), Ulica Przodowników Pracy (1988, MAW), Deja vu (Rękodzielnia Arhat, 1999), Wratislavia cum figuris (ATUT, 2002), Roth. Nowy Testament (2006, SPP), Pejzaże (2008, MaMiko/ ATUT), Wratislavia cum figuris I – wznowienie (zapis na płycie DVD, Przecinek) i uzupełnione wznowienie Roth. Nowy Testament (2011, Sorus), Wratislavia cum fiugris II (2012, ATUT), ostatnio Mój rok 1968 (ATUT, 2013), który swoim patronatem objął IPN. W 2012 roku wydawnictwo Forma opublikowało zbiór opowiadań Pan Swen albo Wrocławska Abrakadabra. W 2014 r. Forma opublikował Listy do Van Gogha, powieść Pani Czerwenkowa i zbiór opowiadań Opowieści wieży Eiffela. W 2016 roku wydał dwa tomy wierszy: Ballada o domu i innych rzeczach śmiertelnych (Anagram) i Jestem, ocalałem (Atut). Stypendysta MKiDN 2007 i 2012.

PIELGRZYMUJĘ DO ŹRÓDEŁ

Ubrany w sprany sweter, z plecakiem wypełnionym

książkami i kromkami chleba; jedna od święta

jak opłatek, objeżdżam wszystkie miejsca natchnienia,

wieże kościołów, kopuły cerkwi, synagogi,

protestanckie zbory, mijam rozmodlonych tłum,

skupione ludzkie kapliczki , pełne dziękczynnych gestów,

spełniające się w oczekiwaniu sacrum, wpatrzone

w święte twarze, w oczekiwaniu nadprzyrodzonej mocy

uzdrawiania zbolałej duszy, umęczonego ciała.

*

Obserwuję, jak pełni lęku i nadziei wpatrują się

w monument nieba wsparty na zapalonej świeczce,

ta, nie mogąc być bardziej anielska, rozjaśnia

ścieżki biegnące między pagórkami świeżo

skoszonej trawy, jej zapach miesza się z wonią

kadzideł, wtedy zamykam oczy, poddając się

rytmowi przepływających chmur, ich

przeźroczyste ciała jakby żywcem wyjęte

z blakeowskich aniołów, podobne

do ruchomych wydm opuszczają ikonostas

na palcach przechodząc obok tłumu

na oślep wpatrzonego w puste niebo

*

I wiem, że poznam cię po śladach na piasku,

będą krzyżować się strony świata,

na wszelki wypadek

usiądę przy każdej z nich z osobna.

*

12/05/16

z tomu „Wróżenie z pamięci”*

Imprezę wspiera finansowo Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1064 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1064 Czwartek Literacki, który odbędzie się 30 marca (w czwartek) o godzinie 18 we Wrocławskim Domu Literatury (Klub Proza, II piętro), Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie Krzysztof Rudowski. Spotkanie poprowadzi Waldemar Okoń.

Krzysztof Rudowski – prozaik, poeta, dramaturg.

Zadebiutował w roku 2000 powieścią „Stopy Pana Boga – metafizyczny przewodnik po Tatrach” (wznowienie 2007), będącą prozą poetycką o licznych odniesieniach literackich i filozoficznych, której tłem są ukazane z topograficzną dokładnością Tatry.

Jest autorem odkrywczego dramatu pt. „Czat” (publikacja „Dialog” i wyd. słowo/obraz terytoria), diagnozującego świat wirtualny u zarania ery internetowej. Utwór zrealizowano jako słuchowisko radiowe (wyróżnione na festiwalu Dwa Teatry) oraz przeniesiono na deski sceniczne w krakowskim Teatrze Współczesnym (w obsadzie m.in. Danuta Stenka i Jan Peszek).

W powieści z roku 2005 „Powrót” (wyd. Twój Styl) na podstawie losów polskich emigrantów zarobkowych, żyjących w świecie pozbawionym już granic, autor ukazuje trwałą przepaść między Wschodem i Zachodem, jaka wciąż tkwi w mentalności obywateli naszej części Europy.

W roku 2009 zostało wydane najobszerniejsze dzieło Krzysztofa Rudowskiego „Rękopis zapodziany w Saragossie” (wyd. Zysk i S-ka) – nawiązujące do niezwykłej powieści Jana Potockiego, która od 200 lat zapładnia naszą wyobraźnię. W szkatułkowym tekście znajdujemy liczne nawiązania do innych utworów z nurtu fantastyki literackiej, autorstwa Tomasza Manna, Michała Bułhakowa, Borisa Viana czy J. L. Borgesa.

Autor publikował również poezję i krótkie formy prozatorskie w „Twórczości”, „Odrze” i „Akcencie”. Ponadto wydał: „Punkt obserwacyjny” (2008), „Nowele dwukrotne” (2011), „Trzydziestolecie” (2012).

W czasie spotkania będzie można posłuchać muzyki Krzysztofa Rudowskiego, ponieważ pisarz od lat zajmuje się również tą dziedziną sztuki. Wraz z wrocławskim gitarzystą Arturem Ambrożukiem współtworzy zespół Demode Cobo – formację o płynnym składzie (od duetu po kwartet) – gdzie w autorskiej formie prezentowane są własne kompozycje i oryginalne interpretacje standardów jazzowych. Wieczór rozpocznie występ obu artystów.

KAZIMIERZ NAD WISŁĄ (nowela pochodzi ze zboru „Nowele dwukrotne”)

Kazimierz był zmęczony. Wernisaż – bardzo udany; gratulacjom nie było końca. Kilka osób przyjechało specjalnie z Krakowa, Wrocławia i stolicy. Organizatorzy spisali się na medal. Cóż, gdy, po chwilach uniesienia w salach wystawowych, nadchodził czas nocy. Goście pojechali swoimi pięknymi samochodami. Miejscowi miłośnicy sztuki wrócili do kazimierskich mieszkań, a na niego czekały puste ściany hotelu. Na szczęście tylko do piątej rano, kiedy miał pociąg do Warszawy.

Panie z galerii przesympatyczne. A wprowadzenie i o mówienie wystawy przygotowane przez panią Teresę – już dobrze znaną z podobnych wystąpień na wystawach bardziej uznanych sław niż Kazimierz – rewelacyjne. Aż dziwne, że taka elokwentna osoba nie przeniosła się jeszcze do stolicy; choć – na co zwrócił nieraz uwagę – obecna była na wszystkich ważniejszych wydarzeniach w kraju.

Przed galerią jeszcze kilka osób. Ostatnie miłe słowa, gratulacje.

– Panie Kazimierzu… – pani Teresa pojawiła się niespodziewanie, bo miał wrażenie, że poszła już jakiś czas temu.

– Tak?

– Chodźmy jeszcze gdzieś na kawę czy może kieliszek wina – zaproponowała swoim aksamitnym głosem obdarzonym nienaganną dykcją; chciałoby się powiedzieć – radiową dykcją. – To dla mnie była ostatnia wystawa w Polsce.

– Coś podobnego?

– Przenoszę się do Berlina. Też do galerii. Nowej. Berlin to teraz centrum artystyczne Europy. No i wielki plac budowy.

Mała knajpka przy ryneczku. Piją wino czerwone. Głos Teresy jest ciepły, oczy Teresy są kocie. Kazimierz jest w jej mocy. W mocy tego wieczoru i nadchodzącej nocy.

Teresa mówi piękną polszczyzną. Buduje zdania z niebywałą elegancją. Okazuje się, że jest po kilku fakultetach filologicznych, artystycznych, zna całą kulturalną śmietankę. Ale przede wszystkim ma absolutnie doskonałą dykcję.

Są już na ty. Patrzą sobie w oczy. Dwoje samotnych ludzi. Kobieta i mężczyzna. Jutro wyjeżdżają daleko stąd. Do Warszawy, do Berlina.

– Chciałabym obudzić się przy tobie.

Kazimierz takie słowa słyszy po raz pierwszy w życiu. Zawsze, zanim zdobył kobietę, musiał włożyć wiele wysiłku w uwodzenie.

– Chciałabym obudzić się przy tobie.

A następnie Teresa mówi długo i pięknie o potrzebie uczucia, o namiętnościach, o seksie. Mówi tak kwieciście, że Kazimierz zastanawia się, jak to możliwe, by w języku polskim, tak ubogim w intymne słownictwo, ominąć te wszystkie rafy koralowe wulgarności. Istny kunszt.

O północy idą do hotelu. Kładą się natychmiast do łóżka i zaczynają kochać się z niezwykłą intensywnością.

– Pierdol mnie z całych sił! – wykrzykuje w ekstazie Teresa.

Spotkanie z pisarzem odbędzie się w ramach Wrocławskich Spotkań Literackich, cyklicznego przedsięwzięcia objętego patronatem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu i Wrocławskiego Domu Literatury.

Stowarzyszenie Kulturalno-Artystyczne „Rita Baum” oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z Ewą Sonnenberg, które odbędzie się 28 lutego (wtorek) o godzinie 18 w klubie Proza, ul. Przejście Garncarskie 2, Wrocław (II piętro), Wrocławski Dom Literatury. Spotkanie poprowadzi Marcin Czerwiński, głównym tematem będzie prezentacja nowej książki Ewy Sonnenberg, zbioru artystycznych esejów zatytułowanego Moi papierowi kochankowie.

Dodatkową atrakcją wieczoru będzie występ młodej artystki Justyny Sieniuć (Pieśniarki Roku 2016 na IV Przeglądzie Pieśniarzy Niepoprawnych), która zaprezentuje minirecital piosenki autorskiej.

Spotkanie z wybitną poetką odbędzie się w ramach Wrocławskich Spotkań Literackich, cyklicznego przedsięwzięcia objętego patronatem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu i Wrocławskiego Domu Literatury.

Ewa Sonnenberg, Moi papierowi kochankowie, Stowarzyszenie Kulturalno-Artystyczne „Rita Baum”, Wrocław 2016, ilustracje: Tomasz Bohajedyn, 122 strony.

Zbiór artystycznych esejów Ewy Sonnenberg, zatytułowany Moi papierowi kochankowie, to kolejna, najnowsza pozycja w dorobku wrocławskiej poetki. Autorka w niekonwencjonalny sposób ukazuje sylwetki artystów z różnych epok. Poznajemy na nowo Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Jeana Cocteau, Kaligulę, Francisa Bacona, Andy’ego Warhola, Artura Rimbaud, Davida Bowie, Ludwiga Wittgensteina. Postacie artystów światowej rangi pokazane są z osobistej i poetyckiej perspektywy autorki. Czytelnik może dzięki temu przeżyć wyjątkową i jedyną w swoim rodzaju przygodę z językiem i wyobraźnią oraz ikonami kultury. Książka zaskakuje niestereotypowym zestawieniem czasu przeszłego i czasu teraźniejszego, budującym liczne odniesienia do współczesności. Ta pisarska metoda odkrywa świeże, niekonwencjonalne konteksty kulturowe. Eseje te mają szczególną formę; to właściwie poematy pisane prozą. Jest to swoisty, poetycki przewodnik po archetypach kulturowych.

Moi papierowi kochankowie (fragment)

Chcę pisać o bólu, który jest czymś więcej niż tylko obrazem. Wychodzi poza obręb obrazu, poza jego tematykę, poza kompozycję, poza sam zamysł malarza. Ból otwiera drzwi każdego z tych obrazów, by wydostać się na zewnątrz. Na spotkanie z widzem, z nieznanym audytorium, z otoczeniem. Staje się komentarzem pełnym obaw, przestróg i lęków. Komentarzem zatrzymanym między fikcją a realnością. Ból uświadomienia własnego „ja”, które zamieszkując, właściwie jest bezdomne. Ból – miara naszego oczekiwania na Nieoczekiwane.

Chcę pisać o bólu uformowanym z buntowniczej melancholii malarza. Jego przejrzystość nabiera kształtu. Dopasowuje się do ciała niczym strój wybranego do podróży w nieznane. Pyta samego siebie: który ból jest dotkliwszy? Fizyczny czy psychiczny? Chcę pisać o bólu lśniącym jak ostrze noża przecinające przestrzeń na nieprawdziwe i nieprawdziwe, i jeszcze bardziej lśniącym jak obnażona kość, niema, wyczulona na delikatny podmuch słonego wiatru, i jeszcze bardziej lśniącym jak usta spragnionego wgryzającego się w jałowość i brak. O bólu, który nadchodzi nagle, niepostrzeżenie przerywając wątłą nić między tobą a światem. Ból ma swoistą konstrukcję wpisaną w wizerunek bezsilności, osaczenia i osamotnienia.

Chcę pisać o bólu znad krawędzi czasu, jak mocuje się z przynętą nadziei. Jakby przebudzony ze snu, odkrywa swoje nowe przeznaczenia. Wtopiony w gładką powierzchnię złudzeń. Za chwilę będzie skargą, najczulszą skargą zranionego. Zranionym może być każdy. Ten, kto zawierzył bezpośredniości uczucia. Ten, kto w ukryciu odnajduje przeszłe, minione. O bólu, który nieustannie towarzyszy postaciom z obrazów. Okaleczeni, zrośnięci z ruchem przedwiośnia. Tutaj zawsze przedwiośnie lub jesień i ani dnia dalej.

Chcę pisać o bólu, nieoswojonym zwierzęciu naszych pragnień. O tym spasionym szczurze przypadku podążającym podskórnym traktem i drążącym sobie znane ujścia. O tej narowistej rzece pędzącej po mapie naszego ciała, wylewającej się daleko poza brzegi odczuć, poza granice wytrzymałości. O bólu spojrzenia, bardziej odczuwalnym od dotyku. Pod powiekami sól i piasek, kto wie z jakiej pustyni? W tych obrazach jest też lęk przed bólem. Przed tym trudnym przynależeniem Poza. Poza okolicznościami i poza historią. Ból jest enigmatyczny. Nie wiadomo, skąd przychodzi i dokąd odchodzi. Nie potrzebuje makijażu ani żadnych słów. Milczy. Niekiedy bardziej milczący od ciszy. (z: Kobiety Bacona. Anatomia bólu).

Zapraszamy na 1063 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1063 Czwartek Literacki, który odbędzie się 20 grudnia (wyjątkowo wtorek) o godzinie 18 w klubie Proza, ul. Przejście Garncarskie 2, Wrocław (II piętro), Wrocławski Dom Literatury. Spotkanie będzie poświęcone prezentacji i promocji XXI wydania Dolnośląskiego Rocznika Literackiego „Pomosty”, wydanego w ramach Wrocławskiego Programu Wydawniczego we współpracy z Biurem Festiwalowym Impart 2016.

Gośćmi wi pomostyxxi_okladka eczoru będę autorzy i redaktorzy czasopisma, m. in. Magdalena Zarębska, który opowie o zawartości tegorocznego wydania (w numerze: eseje i proza nt. „Po co kultura?”, zestawy wierszy i proza tak twórców uznanych, jak młodych i debiutantów, wyniki Turniejów Jednego Wiersza, prezentacja Klubu Literackiego „Rubikon” i uczestników Pisarskiego Forum Dzieci i Młodzieży, publicystyka, varia, kronika literacka) oraz Gabriel Leonard Kamiński, który podsumuje najważniejsze wydarzenia z życia literackiego w kończącym się roku. Podczas spotkania będzie można otrzymać bezpłatny egzemplarz pisma – do wyczerpania puli przeznaczonej na imprezę!

1063 Czwartek Literacki odbędzie się w ramach inauguracyjnych Wrocławskich Spotkań Literackich, cyklicznego przedsięwzięcia objętego patronatem SPP i WDL.

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka
WYNIKI!

20 października 2016 roku w klubokawiarni Mleczarnia (Wrocław, ul Włodkowica 5) odbyła się XXVI edycja Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka, organizowanego tradycyjnie od 1990 roku przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W konkursowym jury zasiadł Gabriel Leonard Kamiński, Ewa Sonnenberg oraz Jacek Bierut. Sędziowie wysłuchali wierszy 17 autorów.

Nagrody otrzymali: I. (1000 zł) Sonia Nowacka, dwie równorzędne II. (po 500 zł) Michalina Wróbel i Gabriela Iwińska, dwie równorzędne III. (po 200 zł) Maciej Konarski i Natalia Waligóra. Przewodniczący jury, Gabriel Leonard Kamiński, w wygłoszonym po turnieju podsumowaniu podkreślił wysoki poziom artystyczny wyróżnionych utworów i oznajmił, że jurorzy dodatkowo wyróżnili wierze Mateusza Masłowskiego i Pawła Buczmy.

Przed turniejem odbyła się dyskusja panelowa pod tytułem „Rafał Wojaczek w XXI wieku” z udziałem twórców zaproszonych do sędziowania konkursu. Imprezę prowadził Jacek Inglot.

TEKSTY NAGRODZONE
*

Sonia Nowacka (I nagroda)

* sonia-nowacka

PIOSENKA KIEDY JEST NOC

Światła w światłach odbicie w lustrach

lustra w lustrach wdzięczą się ołtarze okien

szyby sklep rybny szyldy mruganie

okiennic przecieranie ściągniętych brwi

elewacji surowe twarze kamienic

to jest noc i o tym śpiewają

skrzypce śpiewają brzmiące śpiewają jak skrzypienie

schodów zamykanie drzwi bardzo starych nie na oliwnych

lampkach nienaoliwione nielubiane przez czas

przeze mnie nielubiane też przez cały czas bo

nie lubię tego dźwięku ryk aut ryk muzyki

ryk zwierząt ryk ludzi rytm ulicy

rytm aut rytm ulic rytm ludzi

rytm budzi wśród ludzi brzmi w takt

raz dwa raz dwa tik tak tik tak

światła w światłach odbicie w lustrach

lustra w lustrach wdzięczą się ołtarze okien

szyby sklep rybny szyldy mruganie

przecieranie zmęczonych twarzy z cegieł

z kamienic z nocy z latarni z nocy

zwisają ogrody świateł zwieszają się ze ścian

z budynków a tam w piłkę grają jeszcze chłopcy

przy fontannie jak dorosną zostaną bezdomni albo

umrą na raka jako bezrobotni w kamienicy ze światła

trzęsąc się w ciasnej klitce ale teraz zabawa zabawa

pięknie grają chłopcy w nocy w tym świetle przy fontannie

woda odbija światła jest lustrem i w lustrach jeszcze bardziej

widać nieskończoność ale kto o tym myśli teraz kiedy woda

kiedy woda jest ciepła i wieczór jest ciepły tylko ten dźwięk

ryk aut rytm ulic ryk ludzi rytm ranionych a niewidzialnych

trochę się gubi trochę się gubi w tym wszystkim a jest.

Michalina Wróbel (II nagroda)

michalina-wrobel

O TA!

coś – nic

nic – coś

nicość

wszystko – nicość

życie

żyć – cię

nauczy

cię – żyć

zwy – cię – żyć

głup – o – ta!

o ta!

ciemno – ta!

ta!

ży – cię – trwo

trwo – ży – cie

trwo – cie

pogrążocie się

grążyna

janusz

życie

od pierwszego

do pierwsz –

EGO

ciemno – ta!

o ta!

Gabriela Iwińska (II nagroda)

gabriela-iwinska

ONA

Co jej powiesz kiedy przyjdzie?

A przychodzi zawsze. Z brudnym światłem

między włosami. Rozkłada język

segreguje głos i pyta: no, to który cytat

będziesz dzisiaj mielił? Zaczynamy przeszłość

powtarzaj: kocham cię ale to bez sensu to bez sensu to bez sensu

Ssij słowa powoli bo się zadławisz.

Podpowiem – nic nie powiesz.

Będziesz szukał sposobu jak napisać jej imię. Jak skreślić.

Znowu to się stało – pamięć.

Maciej Konarski (III nagroda)

* maciej-konarski

NOWA MUZYKA

próbuję postrzec ramiona przez pryzmat światła,

gałąź sprowadzić do miąższu lub pestek, nigdy obrzeży.

badania wykażą, że duch jest przetworem z materii,

że jątrzy po trzy na styku powierzchni, tych jeszcze nie znamy,

ale znów się jej przyglądam, gdy przegląda się w lustrze,

jedynie zmniejszając interwały, miejsca pomiędzy szańcami.

jeśli pamiętasz stare płyty, z nich szczep zmutuje

w ślinę, na peryferiach spierzchłych ust.

w słowo. tok

obrócony w przemyt poza granice melodii,

gdzie nagie staną się dziąsła jak naga jest stopa

zwrotu, o ciele nie ma mowy,

jak gdyby nie mój był instrument, na którym gram.

jak gdyby nie moja była suma, która kreśli pozycje.

Natalia Waligóra (III nagroda)

* natalia-waligora

ZABEZPIECZAJ SIĘ

zostawiłaś mnie

powiedziałaś że przeraża cię miłość

nie chciałaś być kochana

jak kurwa szanowałaś się

też cię szanowałem

nie dawałem ci

bielizny sterty podwiązek z drugiego seksu

sukien po gościach

w naszym łóżku wszystko było nowe

dopóki nie przespałem się z Naną

wtedy zacząłem pragnąć

chciałem czuć pot

naszych skurwiałych ciał

chciałem żebyś błagała

o litość

zostawiłaś mnie

żeby rozłożyła ramiona uda wargi

żeby pozwoliła mi na seks

żeby rozłożyła się

zbliżenie z kurwą życiem śmiercią

od wszystkiego załapałem syfilis

Mateusz Andrzej Masłowski (wyróżnienie)

mateusz-maslowski

MYŚL I WY I TY HOMONCULUS

silę się głodzić jak za karę

wbrew charakterowi drapieżnika

męczyć się człowieczkiem w butelce

okrętem starannie zatkniętym

szkło to taki kruchy materiał

boję się nurzać w ostrych kawałkach

listów pisanych nadzieją ratunku

każde słowo raniąc pragnie bliskości

Paweł Buczma (wyróżnienie)

pawel-buczma *

WYGLĄD

nie miał znaczenia

waliłem co popadnie

prosto z mostu

sprawę przedstawiałem

ładnej brzydkiej

czy jak mój syn mówi średniej

waliłem co popadnie

małe czarne długie nogi

wąskie gardła duże piersi

zielone oczy blond ruda

nie ma znaczenia

ważne by miała c

o mnie zaspokoi

będąc drugi raz

w życiu pijany

zapragnąłem czegoś więcej

poszedłem do domu schadzek

na Bierutowskiej to było

poprosiłem o coś szokującego

po minucie już byłem

w ciemnym pokoju

z jęczącą suką

suka okazała się facetem

przywiązał mnie

najpierw do łóżka

potem bez chwili wątpienia

zerżnął mnie imponująco

nikomu o tym jeszcze

nie wspominałem

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1061 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1061 Czwartek Literacki, który odbędzie się 18 października (wyjątkowo we wtorek) o godzinie 18 we Wrocławskim Domu Literatury (Klub Proza, II piętro), Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie Jacek Inglot. Spotkanie poprowadzi Leszek Budrewicz. Będzie ono poświęcone najnowszej książce Jacka Inglota Polska 2.0.

Polska, rok 2037. Czym będzie? Wielkim imperium dominującym nad połową Europy czy upadłym krajem dotkniętym społeczną i gospodarczą katastrofą?

Fot. Andrzej Goworski

Jacek Inglot wsiadł w literacką machinę czasu i dwa razy wyprawił się w podróż do roku 2037. Jej rezultatem jest alternatywna historia przyszłości. W pierwszej wersji Polska jest mocarstwem prowadzącym ryzykowną grę o dominację na wschodzie kontynentu, w drugiej – przeżywa głęboki upadek i pogrąża się w otchłani. Autor opowiada o dwóch możliwych scenariuszach przyszłych zdarzeń, całkowicie odmiennych, ale zarazem równie wiarygodnych. Mocna political fiction niosąca niepokojące pytania nie tylko o przyszłość, ale też o teraźniejszość. Niekonwencjonalny pomysł, fascynująca opowieść o przyszłych losach Polski niestroniąca od ostrych, kontrowersyjnych sądów.

Dawno nie czytałem powieści tak zafrasowanej losem Ojczyzny. „Polska 2.0” przedstawia trzy warianty naszej bliskiej przyszłości: mocarstwo – zagłada – ocalenie. Wytyczony przez nie obszar obejmuje tę przyszłość, której doświadczymy realnie. Jacek Inglot w swojej najlepszej formie.

Marek Oramus

Jacek Inglot – ur. w 1962 r. w Trzebnicy. Pisarz, publicysta, redaktor, pedagog. Autor powieści Inquisitor, Quietus, Eri i smok, Porwanie sabinek, Wypędzony oraz zbioru opowiadań Bohaterowie do wynajęcia (wspólnie z Andrzejem Drzewińskim). Ostatnio, w 2015 roku, ukazał się zbiór autorskich opowiadań pt. Sodomion, a w 2016 powieść-dyptyk Polska 2.0, ukazująca alternatywne wizje Polski przyszłości. Publikował opowiadania i teksty publicystyczne w „Feniksie”, „Nowej Fantastyce”, „Sfinksie” oraz „Playboyu”. Dwukrotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla. Jako autor nie ogranicza się do jednej konwencji literackiej. Pisze zarówno hard SF, jak i fantasy, horror czy historię alternatywną, dobrze sobie radzi również w mainstreamie, tworząc powieści sensacyjne i historyczne.

Leszek Budrewicz – dziennikarz, pisarz, poeta i scenarzysta. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Po transformacji ustrojowej w Polsce w 1989 r. został pierwszym redaktorem naczelnym dolnośląskiego dodatku „Gazety Wyborczej”, a następnie redaktorem naczelnym dziennika „Wieczór Wrocławia”. Wydał m.in. zbiory Pierwsza i druga wojna światów, Noc długich szyj, Złodziej cukierków. Jest laureatem nagrody miesięcznika „Odra” za reportaż o powodzi tysiąclecia we Wrocławiu w 1997 r. Wykłada dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i w Dolnośląskiej Szkole Wyższej. Ponadto jest znanym działaczem struktur podziemnych „Solidarności”, za co został w 2007 r. odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, którego przyjęcia odmówił

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

Zapraszamy na 1062 Czwartek Literacki

Zarząd wrocławskiego oddziału SPP zaprasza na 1062 Czwartek Literacki, który będzie miał tym razem wyjątkowy, zaduszkowy charakter – spotkamy się, aby powspominać Koleżankę i Kolegów, członków Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, którzy odeszli od nas w ostatnich latach. Podczas spotkania Waldemar Okoń opowie o Salomei Kapuścińskiej, Magdalena Zarębska o Tadeuszu Mikołajku, a Gabriel Leonard Kamiński o Marianie Jachimowiczu.

Spotkanie odbędzie się 3 listopada (czwartek) w klimatycznej piwniczce udostępnionej przez „mia ART GALLERY”, ul. Św. Mikołaja 61-62, Wrocław, jak zwykle o godzinie 18. Zapraszamy Czytelników, którzy zechcą w zaduszkowej atmosferze powspominać troje zasłużonych członków naszego Stowarzyszenia, pisarzy i poetów związanych z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem. kolage_kapuscinska_mikolajek_jachimowicz

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

Stanowisko Zarządu Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu w sprawie Wydawnictwa Warstwy i byłego redaktora naczelnego Jarosława Borowca

Zarząd wrocławskiego oddziału SPP negatywnie ocenia działalność byłego już redaktora naczelnego Wydawnictwa Warstwy, Jarosława Borowca, zwłaszcza jeśli chodzi o jego stosunek do pisarzy skupionych w naszym Stowarzyszeniu. Wzajemne relacje układały się źle, choć początki zapowiadały się pozytywne. Na początku swej działalności we Wrocławiu Jarosław Borowiec spotkał się z ówczesnych skarbnikiem zarządu Jackiem Inglotem. Panowie obiecali sobie dalsze kontakty, chodziło o wydawanie książek członków Stowarzyszenia. Wkrótce potem, gdy Wydawnictwo rozpoczęło działalność, Jacek Inglot dostarczył wydruki książek dwóch autorów należących do SPP. Niestety na tym się skończyło, bowiem Wydawnictwo w żaden sposób się nimi nie zajęło, nie odpowiadało nawet na monity autorów – po przeprowadzonym po rezygnacji Jarosława Borowca ze stanowiska redaktora naczelnego remanencie okazało się zresztą, że wydruki te zaginęły. Także w bezpośrednich kontaktach Jarosław Borowiec okazał się wyjątkowo odporny na kontakty z pisarzami z SPP, wręcz odmawiał podjęcia rozmowy na temat ewentualnych publikacji. W ostatnim okresie zrobił tylko wyjątek dla Jerzego Pluty i Jacka Łukasiewicza.

Zarząd wrocławskiego oddziału SPP stoi na stanowisku, że wydawnictwo, utworzone i utrzymywane za pieniądze miasta Wrocławia, ma obowiązek w swoim profilu wydawniczym uwzględniać potrzeby miejscowych twórców – w przeciwnym wypadku jego istnienie wydaje nam się bezzasadne. Profil wydawniczy preferowany przez Jarosława Borowca w ogólne nie uwzględniał potrzeby działania na rzecz szeroko rozumianego lokalnego środowiska literackiego – za wyjątkiem twórców zmarłych, do których odczuwał szczególną słabość. Warstwy pod jego kierownictwem były po prostu jeszcze jednym autorskim wydawnictwem, tylko dlaczego finansowanym z publicznych pieniędzy? Jako reprezentanci znaczącej części wrocławskiego środowiska literackiego czujemy się zmuszeni przeciwko takim praktykom, nie mającym nic wspólnego z misją publiczną, ostro zaprotestować. Wyrażamy zarazem nadzieję, że Wydawnictwo Warstwy stanie się, zgodnie z pierwotnymi deklaracjami, naprawdę „miejską” oficyną, w której wrocławscy twórcy znajdą właściwe im miejsce.

Wrocław, 17.10.2016.

Zarząd Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu

Jacek Inglot (prezes)

Waldemar Okoń (wiceprezes)

Gabriel Kamiński (skarbnik)

Magdalena Zarębska (sekretarz)

Krzysztof Rudowski

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka
20 PAŹDZIERNIKA 2016 – XXVI EDYCJA!

Wrocławski Oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na XXVI edycję Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka, która odbędzie się 20 października (czwartek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

W puli nagród 2400 zł!
Pierwsza nagroda 1000 zł!

Konkurs jest przeznaczony dla młodych twórców (do 35 lat) i polega na publicznym zaprezentowaniu jednego oryginalnego i nie publikowanego wcześniej wiersza o rozsądnej długości (powinien zmieścić się na stronie maszynopisu, papierową kopię utworu deponuje się u przewodniczącego jury). Sędziować będzie jury w składzie: Gabriel Leonard Kamiński (przewodniczący), Jacek Bierut, Ewa Sonnenberg. Imprezę poprowadzi Jacek Inglot.

Uwaga: aby otrzymać nagrodę, trzeba mieć przy sobie dane potrzebne do wypełnienia umowy o dzieło (NIP, PESEL itd.).

Przed turniejem, w nawiązaniu do 45. rocznicy śmierci Poety, odbędzie się specjalny panel, z udziałem obecnych na imprezie twórców, zatytułowany: „Wojaczek w XXI wieku”.

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1061 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1061 Czwartek Literacki, który odbędzie się 18 października (wyjątkowo we wtorek) o godzinie 18 we Wrocławskim Domu Literatury (Klub Proza, II piętro), Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie Jacek Inglot. Spotkanie poprowadzi Leszek Budrewicz. Będzie ono poświęcone najnowszej książce Jacka Inglota Polska 2.0.

Polska, rok 2037. Czym będzie? Wielkim imperium dominującym nad połową Europy czy upadłym krajem dotkniętym społeczną i gospodarczą katastrofą?

Fot. Andrzej Goworski

Dawno nie czytałem powieści tak zafrasowanej losem Ojczyzny. „Polska 2.0” przedstawia trzy warianty naszej bliskiej przyszłości: mocarstwo – zagłada – ocalenie. Wytyczony przez nie obszar obejmuje tę przyszłość, której doświadczymy realnie. Jacek Inglot w swojej najlepszej formie.

Marek Oramus

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

Uchwała Konferencji Programowej
Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu
podjęta dn. 17 czerwca 2016 roku.

W związku z powołaniem w naszym mieście od stycznia br Wrocławskiego Domu Literatury, instytucji kultury mającej zajmować się animowaniem i wspieraniem życia literackiego miasta i regionu, postanowiliśmy zwrócić się zarówno do odpowiedzialnych za kulturę władz Wrocławia, jak i do Dyrekcji WDL, z apelem o rozpatrzenie następujących postulatów, ważnych dla naszego środowiska. Naszym zdaniem w ramach działań WDL należy:

Ustanowić stypendia twórcze fundowane przez miasto, dla pisarzy realizujących projekty twórcze związane z miastem i regionem.

Powołać do życia Festiwal Literatury Dolnośląskiej, który wpisywałby się w grafik zdarzeń kulturalnych miasta Wrocławia i miast Dolnego Śląska.

Przywrócić Nagrodę Literacką m. Wrocławia, która podniosłaby w znacznym stopniu rangę pisarstwu i środowisku wrocławskich twórców.

W wydawnictwie miejskim działającym w ramach WDL uruchomić serie książkowe (prozatorską i poetycką) adresowane do pisarzy tworzących we Wrocławiu.

Uruchomić w ramach działań WDL cykliczne spotkania z twórcami i czytelnikami o charakterze Salonu Literackiego.

Naszym zdaniem, jeżeli Wrocław ma być autentycznie odbierany jako miasto Światowej Stolicy Książki 2016 i Europejskiej Stolicy Kultury, nie tylko w 2016 roku, ale i później, powyższe postulaty powinny zostać rozpatrzone z najwyższą uwagą, jako służące miejscowym twórcom, i zrealizowane w ramiach działalności WDL. Środowisko twórców literatury skupionych w SPP jest otwarte na dyskusję oraz gotowe do wypracowania wspólnego stanowiska w wyżej poruszonych kwestiach i wzywa do podjęcia rozmów z zarządem wrocławskiego oddziału SPP.

Do wiadomości:

Prezydent Miasta Wrocławia – Rafał Dutkiewicz
Przewodniczący Komisji Kultury Rady Miasta Wrocławia – Jerzy Skoczylas
Dyrektor Wydziału Kultury – Jarosław Broda
Dyrektor Wrocławskiego Domu Literatury – Andrzej Zawada

Członkowie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu:

Andrzej Dzierżanowski

Jacek Bierut

Krzysztof Chara

Piotr Klimczak

Waldemar Okoń

Krzysztof Rudowski

Magdalena Zarębska

Stanisław Karolewski

Leonard Gabriel Kamiński

Jacek Inglot

Henryk Wolniak

Ewa Ferenc

Jędrzej Morawiecki

Ewa Sonnenberg

Jerzy Koch

VIII TURNIEJ JEDNEGO WIERSZA „WIOSNA POETÓW” – WYNIKI!

24 maja 2016 roku w klubokawiarni Mleczarnia (Wrocław, ul Włodkowica 5) odbyła się VIII edycja Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, organizowanego z przerwami od 2007 roku przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W konkursowym jury zasiadł Gabriel Leonard Kamiński, Jacek Bierut i Ewa Sonnenberg. Sędziowie wysłuchali wierszy 20 autorów.

Nagrody otrzymali: I. (800 zł) Gabriela Iwińska, II. (400 zł) Rafał Różewicz, dwie równorzędne III. (po 200 zł) Justyna Sieniuć i Paweł Buczma. Przewodniczący jury, Gabriel Leonard Kamiński, w wygłoszonym po turnieju podsumowaniu podkreślił wysoki poziom artystyczny wyróżnionych utworów.

Ewa Sonnenberg_Marcin Czerwiński Przed turniejem, w ramach specjalnego 1059 Czwartku Literackiego, odbyło się spotkanie z wrocławską pisarką i poetką Ewą Sonnenberg. Spotkanie poprowadził Marcin Czerwiński. Całą imprezę prowadził Jacek Inglot.

TEKSTY NAGRODZONE

Gabriela Iwińska

Gabriela Iwińska (I nagroda)

Nic

Wypowiadam ciebie i się nie stajesz.

Nie działasz.

Tak samo jak czas który sobie przyrzekliśmy.

Jesteś stamtąd – z twojego imienia

ale ja już to miejsce zapamiętuję

chociaż nie mogę tam dotrzeć do końca

zwłaszcza wtedy

jak mówisz to bez sensu

i podajesz rękę żeby mnie przenieść

na drugą stronę tego zdania ale

przecież już tam jestem.

Rafał Różewicz

Rafał Różewicz (II nagroda)

Rozmowa w „katedrze”

Na twoje wkurwienie nie pomogą unijne dotacje.

Na twoje wkurwienie nie pomoże kredyt zaciągnięty,

by spłacić poprzedni. Na twoje wkurwienie nie pomoże

gość z ambony – strzela przykazaniami jak palcami:

„Krzykniesz państwo i masz je w garści” – dodaje.

Na twoje wkurwienie lekiem jest większe wkurwienie.

Poza tym, wiesz, coś tam. coś tam, słowem: wkurwienie.

Bo nikt nie wie, gdzie się podziały tamte prywatki jak dotacje,

odkąd państwo zajęło się umywaniem rąk – dodaje.

Zostajesz z niczym. Albo z Bogiem. I nawet zaciągnięty

sweter z Biedry świadczy o tym, że można palcami

wszystko. Kwestia tylko, gdzie je włożysz. Pomoże

w wyborze jeden z tych funduszy emerytalnych: pomoże

państwu ci nie dożyć, a jak dożyjesz, to upadnie, i myślisz że wkurwienie

coś załatwi? Fundusz, państwo? Ktoś za to odpowie? Z wkurwienia palcami

bębnisz po kierownicy, bo sąsiad z naprzeciwka otrzymał dotacje,

a ty list. W nim czarno na białym, że zaciągnięty

kredyt powiększył się nagle, bo jest we frankach. I chuj – dodaje

ta, co go nie ma, ale ma już z tobą tylko trochę do czynienia. Dodaje

to sobie jako punkt w pozwie rozwodowym, który pomoże

jej zabrać dziecko, niczym: cały świat zaciągnięty

jak wtedy – na jedną noc do łóżka. Potem przyszło wkurwienie,

bo państwo zapowiedziało dotacje

na drugie i więcej – i życie zaczęło przelatywać między palcami.

A tak poza tym: ty też jesteś za stary, żeby palcami

robić coś więcej niż młynek. Bo miast odejmować: każdy lat tobie dodaje

z prędkością odrzutowca. Załamany, bo nie chodziło o takie dotacje?

Na twoje wkurwienie i załamanie pomoże

uniwersytet trzeciego wieku: nauczy, jaką wiedzę zabrać do grobu. I to wkurwienie,

gdy słyszysz, że pracy nie ma dla ludzi w twoim wieku i z wykształceniem – zaciągnięty

więc przez nielicznych kumpli do baru, jak wtedy zaciągnięty

przez tę, co wręcza ci pozew rozwodowy drżącymi palcami,

przypominając, że kilka razy twoje wkurwienie

odbiło się na niej: „Bo kto studiuje europeistykę na zapadłej prowincji!” – dodaje

po raz ostatni – wiesz już, że ma rację i nic ci nie pomoże,

kiedy pozostaje gapienie w ekran – lek na twoje i nie twoje dotacje,

wkurwienie konieczne dla jego bolesnej męki – powtórnie zaciągnięty

na krzyż przez dotacje; sprawiają, że wciąż odświeża się jego rana, co dodaje

powagi. Tym, którym nic nie pomoże; grzebią w niej, jak w korycie – gołymi palcami.

Justyna Sieniuć

Justyna Sieniuć (III nagroda)

Mejkap

Był szminką na ustach i tuszem na rzęsach.

Został na noc do rozmazania. Zgubiła twarz

na pościeli – jest jak Całun Turyński i Chusta

świętej Weroniki. Kochał ją i bił, tak mocno,

jak biło mu serce na jej widok.

Jak wyrzucą oknem, wchodź kominem

lub po znajomości – mówił sąsiad.

Mogła z nim pływać w filiżance kawy,

ale zaczęła tonąć i stapiać się jak cukier.

Chodzi z okresem od urodzenia.

Co cztery lata robi ten sam mejkap.

Paweł Buczma

Paweł Buczma (III nagroda)

zapytanie

jak ci to smakuje

gorycz wątroby

żelazne warcaby

kurestwo więzienne

na kształt bólu

matka nie wierzy

w wiarę syna

kratownica przypadku

lekko odchyla

tajemnicę

jak ci to kurwa smakuje

jak ci to smakuje

w ogóle wiesz

o co mi chodzi

w ogóle

wiesz

co to

wiersz

nie wesz

już

nie wiesz

nie wiersz

nie wesz

zjesz

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

Zapraszamy na 1060 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1060 Czwartek Literacki, który odbędzie się 23 czerwca (tradycyjnie w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Tajne Komplety, Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie Jędrzej Morawiecki. Spotkanie poprowadzi dr Jacek Grębowiec.

Jędrzej Morawiecki, fot. Maciek Kurowicki

Jędrzej Morawiecki – ur. 1977, reportażysta, współtworzy grupę Dziennikarzy Wędrownych, wykłada w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, jest doktorem filologii słowiańskiej oraz socjologii. Autor książek reportażowych i naukowych. Za Łuskanie światła. Reportaże rosyjskie nominowany do Nagrody im. Beaty Pawlak (2011). Rok później za książkę Krasnojarsk zero, pisaną razem z Bartoszem Jastrzębskim, otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak. W roku 2014 wydali wspólnie: Innego piekła nie ma oraz Cztery zachodnie staruchy. Reportaż o duchach i szamanach (nominacja do nagrody Warto „Gazety Wyborczej”). W 2015 ukazała się książka Jutro spadną gromy (razem z B. Jastrzębskim i M. Skawińskim). W tym roku swoją premierę miał zbiór Ani żadnej wyspy (razem z P. Brysaczem).

Morawiecki jest laureatem m.in. Nagrody Specjalnej Stowarzyszenia Filmowców Polskich na Krakowskim Festiwalu Filmowym za film dokumentalny pt. Syberyjski przewodnik (z Maciejem Migasem), zdobywcą stypendium im. Jacka Stwory za reportaż radiowy pt. Kartoszka, stypendium Erasmus Mundus Multic 2 Russia, Stypendium Twórczego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i nominacji do nagrody Grand Press w kategorii publicystycznej. Współtwórca i członek redakcji naukowego półrocznika „Znaczenia”, a także „Rocznika Instytutu Polsko-Rosyjskiego”.

Od 1998 do 2008 roku związany z „Tygodnikiem Powszechnym”, równolegle był także reporterem agencji Reuters, publikował „Polityce” oraz „National Geographic”; współpracował również z I i III programem Polskiego Radia, epizodycznie z Radiem Zet oraz Polską Sekcją Radia BBC. Obecnie publikuje w „Nowej Europie Wschodniej”, „New Eastern Europe” i „Więzi” oraz w periodyku reporterskim „Dziennikarze Wędrowni” (www.dziennikarze-wedrowni.org).

Jacek Grębowiec – rocznik 1976, literaturoznawca i językoznawca, adiunkt w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim, współzałożyciel i redaktor półrocznika naukowo-publicystycznego „Znaczenia. Kultura-Komunikacja-Społeczeństwo”, autor ponad 30 publikacji naukowych z zakresu teorii komunikacji, teorii kultury, językoznawstwa pragmatycznego, literaturoznawstwa i śląskoznawstwa, w tym 3 monografii: Inskrypcje w przestrzeni otwartej Wrocławia na tle jego ikonosfery (do 1945 r.) (2008); w przekładzie na j. niemiecki: Inschriften im öffentlichen Raum in Wroclaw/Breslau, (2014); Mówić i działać. Wykłady z pragmatyki języka (2013); oprócz tego redaktor i współautor słownika Interakcje. Leksykon komunikowania polsko-niemieckiego, 2015.

Jędrzej Morawiecki

(fragment prozy)

A opowiadała Hance kobieta w Dubiczach i inna kobieta w Kleszczelach też opowiadała, że raz przywieźli babę-kota, która darła się mocno i głośno jak sierściuchy. I skończyła się służba w cerkwi, starsi wyszli, a ciekawskie nastolatki zostały. A batiuszka okrążył opętaną, obmazał i powiedział dwóm chłopcom, by ją trzymali, a on przeczytał jedną ewangelię, potem drugą ewangelię. A wszyscy patrzyli uważnie, choć nie na tyle uwagę skupili, by zauważyć z którego jej palca wyszedł kot, każdy teraz mówi już inaczej. Kobieta owa od tego czasu nie miauczała już, nie wrzeszczała i kupiła z wdzięczności czaszę do Kleszczel.

Do samej Hanki z kolei przywozili dziewczynę, która od kiedy poszła do Warszawy na studia zaczęła brechać jak sobaka. Widział ktoś coś takiego? Dwudziesty wiek, a ta bresze jak pies!

I ewangelię Hanna czytała i len paliła i okadzała, robiła, co w jej mocy. Długo to trwało. Trzeba było zebrać pieniądze, dać potężną ofiarę na krzyż. Koniec końców poprawiło jej się. A jak tylko się jej poprawiło, to uciekła za granicę. Ot i cała historia. Ale widzicie, jaka to siła? A ksiądz, jak ta dziewczyna brechała, to ją z kościoła wyprowadził. To jak on przysięgę składał? Na co on jest? Przez niego cztery lata cierpieć musiała, cztery lata brechała. I po co, na co takie cierpienia?

Jeszcze jedno wam powiem. Tego, co na Ukrainie, to nigdzie nie widziałam. Bo tam bywa po pięć-sześć szczekających kobiet naraz. A ujrzałam to u monacha-krasnowidca. Bo pojechałam na Ukrainę, na Ukrainę Hanka pojechała z chorymi ludźmi, co opłacili jej drogę, żeby tylko ich do mnicha zawiozła. I krasnowidiec uleczył ich, a szczekające kobiety zniknęły, a on kazał im od razu ruszać, nigdzie się już nie zatrzymywać. I posłuchali mądrego mnicha, wracali do Polski pędem, a droga przed nimi była cudowna jak obrus i zdarzył się cud prawdziwy, bo napakowali cały samochód papierosów, a granica okazała się pusta, nikogo tam nie było, nikt o nic nie pytał, wjechali z bagażnikiem eLeM-ów, tak silny był ów mnich-krasnowidiec, taką moc miał w sobie. Nie w sobie ją miał. Wszystko to puste i my puści. Siła nad nami.

A potem śnił mi się sen, że zaszłam na Grabarkę. I widzę, idzie dziadek, bosy, buty niesie na kijku, torbę ma czarną. Ja mówię:

– Dziadku, gdzie ty idziesz, zaraz msza obiednia się zaczyna!

A on na to:

– Dla mnie nie ma tam miejsca – i machnął ręką w stronę Grabarki. I zaczął mi wszystko tłumaczyć: które państwo zostanie wodą zalane, które spalone… I wiecie kto to był? Jezus Chrystus, bez dyskusji. I opowiedział po kolei o cierpieniu wszystkich krajów. I objawił, że jeden tylko kraj cierpieć nie będzie: Rosja. Bo Rosja zbyt dużo już wycierpiała. Więcej niż jakiekolwiek inne.

Teraz powiem wam modlitwę, ona wam będzie jeszcze potrzebna.

Projekt sfinansowany przez Miasto Wrocław.

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów”
24 MAJA – VIII EDYCJA!

Wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na VIII edycję Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, który odbędzie się 24 maja (wtorek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

W puli nagród 1600 zł!

Konkurs jest przeznaczony dla młodych twórców (do 35 lat) i polega na publicznym zaprezentowaniu jednego oryginalnego i nie publikowanego wcześniej wiersza o rozsądnej długości (powinien zmieścić się na stronie maszynopisu, kopię utworu deponuje się u przewodniczącego jury). Sędziować będzie jury w składzie: Ewa Sonnenberg, Jacek Bierut oraz Gabriel Leonard Kamiński (przewodniczący). Imprezę poprowadzi Jacek Inglot.

Uwaga: aby otrzymać nagrodę, trzeba mieć przy sobie dane potrzebne do wypełnienia umowy o dzieło (NIP, PESEL itd.).

Przed turniejem, w ramach specjalnego 1059 Czwartku Literackiego, odbędzie się spotkanie z wrocławską pisarką i poetką Ewą Sonnenberg. Spotkanie poprowadzi Marcin Czerwiński.

Ewa Sonnenberg – poetka, której publikacje znalazły się we wszystkich pismach literackich w Polsce. Jej wiersze tłumaczone są na język angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, szwedzki, turecki, rosyjski, węgierski, słoweński, słowacki, czeski, serbski, macedoński, bośniacki, włoski, ukraiński. Opublikowane tomiki to: Hazard (Wrocław 1995), Kraina tysiąca notesów (Dzierżoniów 1997), Planeta (Katowice 1997), Smycz (Wrocław 2000), Płonący tramwaj (Kraków 2001), Lekcja zachwytu (Kraków 2005), Pisane na piasku/ Written on sand (Kraków 2007) – w angielskim przekładzie Katarzyny Jakubiak, Rok Ognistego Smoka (Kraków 2009), Wiersze zebrane (Wrocław 2014, „Biblioteka Rity Baum”). Ukazała się również książeczka Paź królowej. Bajka dla zakochanych (Kraków 2006) oraz Encyklopedia szaleńca (Wrocław 2006, w bibliotece „Rity Baum”). Stypendystka Kultury Niezależnej w Paryżu, dwukrotna stypendystka (2001, 2008) Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Za tomik Hazard otrzymała nagrodę im. Georga Trakla (1996), w 2008 r. nagrodę dla najlepszego poety festiwalu Ilinden/ Skopie, Macedonia, a w 2012 r. Nagrodę Czterech Kolumn za całokształt twórczości. Wielokrotnie tłumaczona i wydawana za granicą. Na blogu Paolo Statuti: www.musashop.wordpress.com znajduje się prezentacja wierszy poetki z tomu Wiersze zebrane w języku włoskim.

Marcin Czerwiński – literaturoznawca, poeta, redaktor naczelny czasopisma Rita Baum. Absolwent polonistyki UWr, gdzie studiował też filozofię. W roku 2002 obronił pracę doktorską, poświęconą zagadnieniom gnozy we współczesnej refleksji filozoficznej oraz polskiej literaturze; od tegoż roku adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej. Teoretyk literatury, autor kilkudziesięciu artykułów literaturoznawczych publikowanych w czasopismach naukowych. Założyciel i redaktor naczelny czasopisma literacko-artystycznego Rita Baum (ukazującego się od roku 1998), obecnie kwartalnika. Pomysłodawca i realizator projektu „Czytanie w ciemności”. W roku 2013 ukazała się jego książka Smutek labiryntu. Gnoza i literatura (wydawnictwo Universitas). Kurator na festiwalach sztuki, m.in. w Kłodzku i Frankfurcie nad Odrą. Performer, eseista, autor wierszy i opowiadań. Publikował m.in. w Studium, Dykcji, Wakacie, Kresach.

Ewa Sonnenberg

OBLICZE WIERSZA

*

Chciałabym by na Ziemi istniał człowiek który czytałby moje wiersze

Te proste jak ślady na śniegu prowadzące pod jakieś drzwi

Rysowane oczekiwaniem samotnej dziewczyny w oknie

I zapierające dech w piersiach pisane językiem gwiazd

*

Chciałabym by istniał na Ziemi człowiek który dotykałby każdego mojego wiersza

Rozumieniem nie tylko słów ale delikatnej materii tęsknoty z której są napisane

Rozpoznając pod palcami z jakich krain są przesłane na ten świat

Jak nieśmiały kochanek który chce poznać każdy milimetr ciała ukochanej

*

Chciałabym by istniał na Ziemi człowiek który traktowałby moje wiersze jak żywą osobę

Współodczuwając i spacerując między wersami jakby był w jakimś ogrodzie

Dostrzegając jak zamieniają się z nieznanego nikomu w rozpoznany kwiat

Rozmawiając z nimi lub wybierając się w daleką podróż z walizką metafor

*

Chciałabym by na Ziemi istniał człowiek który pochylałby się nad każdym moim wierszem

Jak nad pięknym przedmiotem chroniąc go i zabierając do siebie jak bezcenny list

By odczytał go na głos   godziny zwątpienia znoju bólu i zachwycające chwile Obecności

W brzmieniu czytającego będzie połyskiwać i mój głos jakbym je recytowała jak kiedyś

*

Chciałabym by istniał na Ziemi człowiek który kolekcjonowałby moje wiersze

Jak motyle którym pozwala się rozwinąć skrzydła i ukazywać kolory na tle nieba

Lub jak drogocenne kamienie wystawiać w stronę słońca nauczyć je bardziej być

Niż są przy mnie gdy jestem jak podarta kartka papieru z nieważnym życiorysem

*

Chciałabym by na Ziemi istniał człowiek który zaopiekowałby się moimi wierszami

Gdy nie będzie mnie przy nich by nie czuły się zapomniane opuszczone niczyje żadne

By przenikały odczucia ludzi dla których są napisane wyodrębniając ich z tłumu gestów i słów

By były tym co pozostawiłam dla tych których kochałam na Ziemi

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1058 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1058 Czwartek Literacki, który odbędzie się 14 kwietnia (tradycyjnie w czwartek) o godzinie 18 w Księgarni Tajne Komplety, Przejście Garncarskie 2, Wrocław. Gościem wieczoru będzie Magdalena Zarębska. Spotkanie poprowadzi Justyna Paluch.

Magdalena Zarębska – ur. w1975 r., autorka książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych, absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Brała udział w warsztatach creative writing w ramach Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. W 2008 roku opowiadaniem „Czterdzieści razy Wrocław” wygrała konkurs ogłoszony przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2012 jej książka „Kaktus na parapecie” była nominowana do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. K. Makuszyńskiego. Pozycja ta jest lekturą zalecaną dla uczniów klas czwartych szkoły podstawowej. W 2013 roku wydała dwujęzyczną książkę, po polsku i gwarą śląską: „Jak Maciek Szpyrka z dziadkiem po Nikiszowcu wędrował/ Ô tym kiej Maciej Szpyrka cuzamen ze starzikiym wandrowali pō Nikiszu”, która została wybrana książką roku 2013. Od 2015 roku współpracuje z magazynem „Gallop” – pisze felietony o tematyce jeździeckiej. W 2016 roku została przyjęta do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Opublikowała m. in. książki „Maja poznaje świat” (2009), „Życie teoretycznie” (2010), „Kaktus na parapecie” (2011), „Ida, konie i reszta świata” (2011), „Maja poznaje świat”, (2012), „Ida i Filip, przyjaciel koni” (2013), „Nachodzi Słoniątko” (2014), „Projekt Breslau” (2016).

Justyna Paluch – ur. w 1975 r., ukończyła bibliotekoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracuje w III LO we Wrocławiu jako bibliotekarz-nauczyciel. Prowadzi tam również Grupę Poetycką HURTOWNIA. Współpracuje na polu literatury i fotografii z Salonikiem Trzech Muz, tudzież innymi instytucjami. Drukowała między innymi w „Odrze”, „Pograniczach”, „Prowincji”, „Latarni Morskiej”, jest laureatką konkursów poetyckich. Wydała arkusz poetycki „cyzelować, nizać, bukszpanić” oraz tomik wierszy zatytułowany „Intro”.

Szkoła (fragment najnowszej powieści Magdaleny Zarębskiej)

Zdawało się jednak, że Leon nie do końca rozumie, czego od niego chcemy.
– Znalazłem fantastyczne miejsce na nasze spotkania! – uciszył nas, podekscytowany.
– Gdzie?
– Tutaj? W szkole?
– W tym budynku. W sam raz na spotkania po lekcjach.
W tej samej chwili zadzwonił dzwonek na kolejną lekcję. Nie mieliśmy czasu na dalsze pytania. Popędziliśmy schodami na drugie piętro, prosto do gabinetu chemicznego.
Podczas wszystkch przerw męczyliśmy Leona, chcieliśmy dowiedzieć się jak najwięcej o tym świetnym miejscu. Leon zawile tłumaczył, gmatwał i co chwilę gubił się w zeznaniach. Słabo znaliśmy budynek szkoły, ale próbowaliśmy zlokalizować nieużywane wejście do szkoły, o którym ciągle wspominał. Nasza ciekawość tylko rosła, z trudem wytrzymaliśmy do końca ostatniej lekcji.
Nareszcie wyszliśmy ze szkoły, pospieszając Leona. Jak zwykle miał na wszystko czas, a my nie mogliśmy się doczekać rozwiązania zagadki. Wyszliśmy na ulicę, a Leon prowadził nas wzdłuż ogrodzenia, które okala budynek szkoły.
– Gdzie jest to twoje ekstra miejsce? – niecierpliwił się Max.
– Zobaczcie, że na każdej ścianie są jakieś drzwi – zauważyła Ada.
– Wygląda na to, że od wielu lat nikt ich nie używa – wtrącił Adam. – Do szkoły można się dostać tylko jednym wejściem, od strony podwórka.
– Dziś rano wyszedłem z domu trochę później niż zwykle – zaczął Leon, jakby nas w ogóle nie słuchał. – Nie wziąłem pod uwagę mgły, a potem zrobiło się dziwnie późno. Trochę się pogubiłem i dotarłem do szkoły od zupełnie innej strony. Nie chciałem się spóźnić, więc biegłem ulicą, kiedy zauważyłem to wejście do budynku. Byłem przekonany, że jest używane, chciałem jak najszybciej znajleźć się w środku. Nacisnąłem na klamkę i wtedy odkryłem to miejsce!
Leon zatrzymał się przed drzwiami, a my stłoczyliśmy się za nim. Wyglądały niemal identycznie jak te, którymi codziennie wchodziliśmy do szkoły. Choć, jak dla mnie, na pierwszy rzut oka widać było, że od dawna nikt z nich nie skorzystał. Jedynie Leon mógł być tak rozkojarzony, że nie zauważył wiszącej na drzwiach tabliczki:

Wejście do gimnazjum numer 13 znajduje się w podwórku szkoły

Pewnym krokiem podszedł bliżej i nacisnął na klamkę. Ciężkie, drewniane drzwi otworzyły się z przeciągłym skrzypnięciem.
– Chodźcie do środka! – zachęcił nas gestem.
Znaleźliśmy się w przedsionku, dokładnie takim samym, jaki pokonywaliśmy wchodząc do szkoły. Panowal w nim półmrok, jedynym źródłem światła była wąska szybka znajdująca się nad wejściem. W nielicznych promieniach słońca wirowały cząsteczki kurzu, a pajęczyny oplatały wszystkie kąty.
Zaraz za drzwiami zaczynała się kamienna posadzka, a dalej znajdowały się schody, prowadzące do wnętrza budynku. Po tej stronie znajdowały się tylko cztery stopnie, bo wejście zostało zamurowane.
– Zobaczcie, wciąż widać miejsce, w którym znajdowały się drzwi! – zauważył Max i narysował w powietrzu prostokąt odcinającego się, jaśniejszego tynku. Zaraz potem zaczął kichać i pocierać załzawione oczy. Był uczulony na kurz. Czym prędzej wrócił na ulicę, a my w tym czasie wyciągnęliśmy z kieszeni telefony komórkowe i włączyliśmy latarki. Teraz mogliśmy się przyjrzeć dokładnie całemu pomieszczeniu.
Skierowaliśmy światło na stopnie. Po obu stronach leżały sterty książek, ułożone w równe, wysokie stosy. Przy ścianach stały mapy, zwinięte w ciasne rulony.
– Ile tu kurzu! – skrzywiła się Olga – ohyda!
– Nikt tu nie zaglądał od wielu lat – Ada z zaciekawieniem przyglądała się książkom. – Może to jakiś składzik na niepotrzebne szpargały?
– Całkiem niepotrzebne i całkiem zapomniane – Adam przykucnął przy stopniu – Lol!
Sięgnął po pierwszą z brzegu książkę. Dmuchnął na okładkę, a potem przetarł ją dłonią, pozbywając się resztek kurzu. Tytuł i nazwisko autora napisano dużą, ozdobną czcionką.
– Przedwojenne podręczniki! Jak się nazywa ta czcionka?
– Gotyk – podpowiedział Max, który zdołał się już zabezpieczyć przed kurzem i wrócił do przedsionka. Na głowę naciągnął kaptur, usta i nos ukrył w bawełnianej apaszce, a na nos założył okulary przeciwsłoneczne.
Teraz już wszyscy kucnęliśmy przy schodach i przeglądaliśmy książki. Wszystkie były porządnie wydane, w twardych oprawkach. Jedynie pożółkłe strony świadczyły o upływie czasu.
– Takich podręczników można było używać dłużej niż jeden rok! – powiedziała z zachwytem Ada. – Nasze już po kilku tygodniach zaczynają się rozwalać.
– Widzieliście ilustracje? – włączyłam się. – Rewelacja!
Rysunki zamieszczone w książkach były niezwykle precyzyjne. Zdawało się nawet, że więcej można było się z nich dowiedzieć niż z fotografii, którymi wypełnione były współczesne podręczniki.
– Ciekawe, ile one są warte? – Max w skupieniu oglądał album z rycinami.
– Pewnie całkiem sporo! Można by zapytać w jakimś antykwariacie.
– Ja i tak nie rozumiem ani jednego słowa – Olga wzruszyła ramionami i odłożyła podręcznik. – Tyle tu kurzu! To obrzydliwe!
– Pomóżcie mi! – Adam z trudem wyciągnął mapę i teraz balansował z ciężkim płótnem starając się nie przewrócić na schodach.
Zostawiliśmy książki i ostrożnie rozwinęliśmy zwój.
– Deutsches Kaiserreich – sylabizował Leon.
– Breslau, rok 1906 – wczytałam się w legendę.
– Czegoś tu nie rozumiem – Olga w zdumieniu wpatrywała się w mapę. – Gdzie jest Polska?
– Polski nie było, byliśmy pod zaborami – przypomniała Ada. – Zawsze wydawało mi się, że to było tak dawno…
– Bo to było dawno. Ponad sto lat temu – uściślił Leon. – Choć dla Breslau polskie zabory nie miały żadnego znaczenia. Wtedy i tak należał do Niemiec.
– Pamiętacie tablicę, która wisi w naszej szkole? Zaraz przy wejściu? – przypomniałam sobie. – Ten budynek został zbudowany przed wojną. Musiała się tu mieścić niemiecka szkoła!

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1057 Czwartek Literacki

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu zaprasza na 1057 Czwartek Literacki, który odbędzie się 17 grudnia (tradycyjnie w czwartek) o godzinie 18 w klubie Sanatorium Kultury, ul. Przejście Garncarskie 2, Wrocław (II piętro). Spotkanie będzie poświęcone prezentacji i promocji jubileuszowego, XX wydania Dolnośląskiego Rocznika Literackiego „Pomosty”. Gośćmi wieczoru będę autorzy i redaktorzy czasopisma, m. in. Agnieszka Grzegorzewska, która opowie o zawartości tegorocznego wydania oraz Gabriel Leonard Kamiński, który podsumuje najważniejsze wydarzenia z życia literackiego w kończącym się roku. Podczas spotkanie będzie można otrzymać bezpłatny egzemplarz pisma – do wyczerpania puli przeznaczonej na imprezę!

Spotkanie poprowadzi Jacek Inglot.

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

XXV Turniej Jednego Wiersza
im. Rafała Wojaczka – Wyniki!

22 października 2015 roku w klubokawiarni Mleczarnia (Wrocław, ul Włodkowica 5) odbyła się XXV, jubileuszowa edycja Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka, organizowanego tradycyjnie od 1990 roku przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W konkursowym jury zasiadł Bogusław Kierc, Jacek Bierut i Gabriel Leonard Kamiński. Sędziowie wysłuchali wierszy 37 autorów.

Nagrody otrzymali: I. (1000 zł) Piotr Przybyła, dwie równorzędne II. (po 500 zł) Kamil Zając i Monika Dubiel, dwie równorzędne III. (po 300 zł) Adam Pietryga i Anna Micińka. Przewodniczący jury, Bogusław Kierc, w wygłoszonym po turnieju podsumowaniu podkreślił wysoki poziom artystyczny wyróżnionych utworów.

Przed turniejem odbyła się dyskusja panelowa pod tytułem „Rafał Wojaczek – nasz współczesny?” z udziałem twórców zaproszonych do sędziowania konkursu. Imprezę prowadził Jacek Inglot.

TEKSTY NAGRODZONE

Piotr Przybyła (I nagroda)

01472 I TO WSZYTKO W NAWIASIE KWADRATOWYM

jestem w Giżycku, albo magnetowidem zwierza mi

się ślimak w jednym z tych snów, gdzie jestem w Giżycku,

albo magnetowidem, albo inaczej: śni mi się żyrafa

pod tytułem Grażynka, która, dajmy na to, ucieka z Syrii, a

jest wrzesień i dajmy na to, jestem w Giżycku, bo czemuż

by nie, albo magnetowidem, takoż, a ona do mnie: wyjdź

z siebie i z magnetowidu, z Giżycka i ze ślimaka, ze snu

wyjdź na melanż w środku nocy, poznaj, co to tęsknota

i niech ci wypłynie z twarzy żyrafa pod tytułem Grażynka,

i niech ci wypłynie, kap, kap, kap, z nosa, na dżinsy.

Monika Dubiel (II nagroda)

MODLITWA POETY

boże ześlij wojnę

zarazę albo pogrom

niech popłynie krew

ulicami mojego miasta

niech płonie 10 wieków kultury

w ofierze całopalnej

dla mojego talentu.

Boże, spraw by legł w gruzach mój dom .

by zgwałcono mi siostrę

a z łona matki

wypruto mi nienarodzonego brata

jak niepotrzebną już tarczę z rękawa.

I pozwól mi

Rzucać się pod czołgi

ze słowami na szyi.

Boże, oddaj władze

w ręce krwawych tyranów

Bym imiona przyjaciół

musiał wypowiadać szeptem

oglądając się przez ramię;

Boże, spraw bym wiersze swoje musiał rzęzić

z gardła zdławionego

ciężką łapą cenzury.

Bym mógł je zapisywać

na ścianie celi

atramentem płynącym mi z ust

stawiając wybite zęby

zamiast przecinków i kropek;

Boże, niech połamią mi palce

bym nie mogąc utrzymać pióra

uczył współwięźniów

swoich wierszy na pamięć

tak by po wyjściu na wolność

mogli je spisać.

i schować do szuflady potomnych

Boże! Daj mi zostać prawdziwym poetą.

Kamil Zając (II nagroda)

NO FUTURE

Damy ci, ci, kredycik.

Specjalnie dla ciebie, ciebie

dedykowany debecik.

Podżyruje tobie, tobie Pan Krecik.

Z podziemny uśmieszkiem gratis.

Kiedyś punk. Teraz wyłącznie bank, bank.

Ludzie posiadają coraz mniej wartości.

Państwo na lewo pozbawia nas własności.

Nikt nie ma prawa do naszej godności.

God Save The PIN.

Adam Pietryga (III nagroda)

KOBIETA MOŻE SIĘ PODOBAĆ

Kobieta może się podobać

gdy ją widać i gdy jej nie widać

kobieta może się podobać

gdy potrafi czytać i gdy nie potrafi czytać

kobieta może się podobać

gdy czyta nekrologi i gdy nie czyta nekrologów

lecz nie spodoba się już tobie

gdy czyta nekrolog twój

Anna Maria Micińska (III nagroda)

NIE TY

Teraz

Gdy już głośno

Umiem mówić cicho

to wykrzyczę

żeby mniejsza połowa świata słyszała

jak to nie

Bardzo Cię znoszę

Lubię, gdy mówisz

nic

I kiedy nie

Rozmawiamy

Uwielbiam nie

Oglądać Ciebie

Najbardziej na świecie Kocham Cię

za to, że nie istniejesz.

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

Zapraszamy na 1056 Czwartek Literacki

Zarząd wrocławskiego oddziału SPP zaprasza na 1056 Czwartek Literacki, który będzie miał tym razem wyjątkowy, zaduszkowy charakter – spotkamy się, aby powspominać Koleżankę i Kolegów, członków Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, którzy odeszli od nas w ostatnich latach. Podczas spotkania Waldemar Okoń opowie o Irenie Wyczółkowskiej, profesor Jacek Łukasiewicz o Feliksie Przybylaku, a Gabriel Leonard Kamiński o Erneście Dyczku.

Spotkanie odbędzie się 5 listopada (czwartek) w klimatycznej piwniczce udostępnionej przez „mia ART GALLERY”, ul. Św. Mikołaja 61-62, Wrocław, jak zwykle o godzinie 18. Zapraszamy Czytelników, którzy zechcą w zaduszkowej atmosferze powspominać troje zasłużonych członków naszego Stowarzyszenia, pisarzy i poetów związanych z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem.

Foto

Imprezę sponsoruje Gmina Wrocław.

LIST OTWARTY WROCŁAWSKIEGO SPP

Prezydent Wrocławia
Rafał Dutkiewicz
Sukiennice 9, 50-107 Wrocław

Przewodniczący Rady Miejskiej Wrocławia
dr Jacek Ossowski
Sukiennice 9, 50-107 Wrocław

List otwarty sprawie powołania we Wrocławiu
Domu Literatury im. Tymoteusza Karpowicza

Szanowni Państwo!

Powodowani troską o stan i właściwe wykorzystanie zasobów kulturalnych naszego miasta i regionu, my, niżej podpisani wrocławscy twórcy literatury, zwracamy się do władz miasta z prośbą o powołanie we Wrocławiu instytucji miejskiej zajmującej się tylko i wyłącznie literaturą, czyli Domu Literatury. Proponujemy, aby przyszła placówka nosiła imię poety przez wiele lat związanego z Wrocławiem, Tymoteusza Karpowicza.

Wrocławskie środowisko literackie, tak silne w przeszłości (w latach sześćdziesiątych XX w. mówiło się o tzw. „wrocławskiej szkole w literaturze”), obecnie stanowi zaledwie cień tego, czym było kiedyś. Choć jest nadal merytorycznie wartościowe, potrzebuje wsparcia, instytucji pomagając rozwijać i ochraniać jego dorobek (we współczesnej kulturze rola literatury jest marginalizowana, przestała być uważana na podstawowe dobro kultury). Potrzebuje pomocy publicznego mecenasa, zwłaszcza że sponsorzy prywatni nie garną się do wspierania literatury.

Problemem współczesnego życia literackiego we Wrocławiu jest wysoki stopień atomizacji – instytucji zajmujących się literaturą (stowarzyszeń, fundacji czy biur) teoretycznie jest nawet sporo, ale każda jest skupiona wyłącznie na sobie, to chór złożony z solistów – w efekcie, zamiast spójnej melodii, mamy kakofonię: cykl zdarzeń i przedsięwzięć układających się w obraz dość przypadkowy i chaotyczny, słabo widoczny w życiu miasta (co się przekłada np. na niezbyt liczne uczestnictwo mieszkańców w imprezach literackich).

Dom Literatury powinien uzupełnić istotny brak istniejący we wrocławskim życiu literackim – nie ma bowiem instytucji koordynującej w skali miasta działalności poszczególnych środowisk zajmujących się literaturą i wspomagającej ich działania (te środowiska, jak cała literatura, są po prostu biedne). Zasięgiem działania powinien obejmować nie tylko Wrocław, lecz także cały region Dolnego Śląska – aby wykorzystać potencjał pisarzy żyjących i tworzących w ośrodkach lokalnych. Domy Literatury istnieją w wielu europejskich miastach i są usytuowane w eksponowanych miejscach.

Przyznanie Wrocławiowi tytułu Światowej Stolicy Książki 2016 (a także ewentualne starania o tytuł Miasta Literatury UNESCO) będzie miało sens tylko wtedy, gdy towarzyszyć mu będzie projekt reformy (przede wszystkim scalenia, tj. skoordynowania, i zdynamizowania) miejscowego, obecnie zatomizowanego i dość anemicznego, życia literackiego i nadania mu nowego impulsu rozwojowego. W przeciwnym wypadku to szlachetne miano będzie jedynie jeszcze jednym ładnie brzmiącym tytułem, nie mającym nic wspólnego z rzeczywistością.

Koncepcja programowa Domu Literatury im. Tymoteusza Karpowicza jest zawarta w załączniku do niniejszego listu – załącznik nr 1.

Łączymy wyrazy szacunku,

Autorzy i inicjatorzy Listu otwartego

Zarząd Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu
Eugeniusz Dębski (Prezes)
Waldemar Okoń (Wiceprezes)
Ewa Ferenc-Szydełko (Sekretarz)
Jacek Inglot (Skarbnik)
Krzysztof Rudowski (Członek Zarządu)

Załącznik nr 1

Koncepcja programowa powołania we Wrocławiu Domu Literatury im. Tymoteusza Karpowicza

Dom Literatury byłby odpowiedzią na potrzebę powołania forum (miejsca), gdzie te środowiska – na co dzień działające całkowicie oddzielnie i mało efektywnie – mogłyby się spotkać i podjąć wspólne działania; byłby nie tylko miejscem, ale i instytucją, która by takie działania wspomagała i inicjowała.

Wrocławska literatura pilnie potrzebuje wsparcia organizacyjnego – czymś takim są istniejące w wielu europejskich miastach Domy Literatury (w Polsce instytucja pod tą nazwą istnieje np. w Łodzi). Dlatego miasto – jako mecenas posiadający odpowiednie środki finansowe i logistyczne – powinno powołać podobną instytucję, która udzieli ludziom literatury konkretnego wsparcia i zarazem stanie się płaszczyzną współdziałania CAŁEGO środowiska. Uwaga, to nie może być jedynie kolejne biuro ds. literatury, lecz instytucja, która zapewni JAKOŚCIOWĄ ZMIANĘ przez nowy na gruncie wrocławskim model działania.

Musi być to instytucja neutralna, zarządzana profesjonalnie, programowo otwarta na wszystkie środowiska – nie powinna ZASTĘPOWAĆ działań środowisk twórczych skupionych w stowarzyszenia, fundacjach czy grupach twórczych, przeciwnie, ma być nastawiona na WSPOMAGANIE ich pracy, jako instytucjonalny partner wyposażony w odpowiednie środki finansowe i logistyczne. Nie wyklucza to rzecz jasna podejmowania własnych inicjatyw. Wrocławscy literaci powinni mieć wpływ na działalność Domu Literatury (np. w postaci rady programowej o rzeczywistych prerogatywach), nie mogą nim zarządzać wyłącznie urzędnicy od kultury (powinien posiadać coś w rodzaju statutu, wyszczególniającego jego zdania).

Zadania Domu Literatury:

stypendia dla twórców;
program rezydencji pisarskich;
organizacja i współorganizacja imprez (festiwale, seminaria, konkursy itp.);
organizacja nagrody literackiej Miasta Wrocławia;
szkolenia i warsztaty dla młodych twórców;
promocja w kraju i za granicą wrocławskiej literatury (wspieranie tłumaczeń);
inicjatywa wydawnicza (wspierania wydawania książek);
program opieki nad projektami twórczymi (od pomysłu do książki);
współpraca z organizacjami i środowiskami zajmującymi się literaturą;
wydawanie własnego periodyku literackiego prezentującego dorobek miejscowego środowiska oraz redagowanie portalu literackiego;
pozyskiwanie sponsorów;
prowadzenie kawiarni literackiej.

Miejsce: najlepiej w centrum, blisko Rynku, gdzie ogniskuje się życie miasta, w osobnym dużym obiekcie (ma być to prawdziwy DOM Literatury). Jeśli gdzieś na peryferiach (np. w willi Karpowicza na Krzykach), to najlepiej z jakąś ekspozyturą w centrum w postaci biura (chodzi o fizyczną obecność w centrum miasta).

Fundusze: Dom Literatury powinien być miejską jednostką budżetową (jak domy kultury), część finansów można uzyskać, przenosząc środki i etaty z innych jednostek zajmujących się kulturą, w których także pracują osoby zajmujące się literaturą (tj. instytucje te „oddałyby” literacką działalność do Domu Literatury, razem z ludźmi i funduszami).

XXIV TURNIEJ JEDNEGO WIERSZA IM. RAFAŁA WOJACZKA

23 października 2014 roku w klubokawiarni Mleczarnia (Wrocław, ul Włodkowica 5) odbyła się XXIV edycja Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka, organizowanego tradycyjnie od 1990 roku przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W konkursowym jury zasiadł Henryk Wolniak, Jacek Bierut i Gabriel Leonard Kamiński. Sędziowie wysłuchali wierszy 23 autorów.

Nagrody otrzymali:

(800 zł) Bartosz Sadulski, dwie równorzędne II. (po 400 zł) Kamil Zając i Rafał Różewicz, dwie równorzędne III. (po 200 zł) Dominika Parszewska i Tomasz Kościelniak.

Przed turniejem, w ramach 1050. Czwartku Literackiego, wystąpił świdnicki prozaik Wojciech Koryciński. Spotkanie z pisarzem prowadził Jacek Inglot.

Teksty nagrodzone

Bartosz Sadulski

Bartosz Sadulski (I nagroda)

batalia

niby laba a elf spalony

i syf powiększa swoje terytorium

dudziarz wciąż gra smutną piosenkę

bo nie zna innej – brzmi znajomo?

z braku laku do zalepienia oczka

co nim nadmiernie zezuję wstecz

oddycham atmosferą świąt

(dostałem wyrzuty i skarpety

noszę je zamiennie choć wolałbym

amebę co jest lepsza niż kot)

miodu chce się wszystkim

tylko nie pszczołom i potentatom strachu

na rynkach a w domach impotentom

zaspokajającym się utratą – oligarchia

jest lepsza niż seks a bombardować spamem

nie może byle kto bo rozrząd z górki oraz odrzut

wzbroniony – w to mi graj bo moje serce

jest jak pusta lodówka bez miejsca na suspens

kawalkada jąder w modnym suspensorium

przechodzi ze starego w nowy rok

po którym obiecujemy sobie wiele

a on jest tylko liczbą – po co światła

sztuczne ognie zimne jak taniec komórek

przecinanie wstęgi na twoim odcinku

jak jestem już po drugiej stronie

i obficie zajmuję się uczuciem zdziwienia

Kamil ZajĄc

Kamil Zając (II nagroda)

Striptiz

Labirynt oczekiwań czy spirala rozczarowań?

Treść i forma winny być tożsame jak kształty.

Estetyczne preferencje, lepiej mniej, a nie więcej

i więcej. Zachłanność? Już dość! Ironia okrywa

welwetowym woalem wkurwienie i złość.

Bezradność to fatalny stan. Nigdy nie jesteś sam

na sam z samym sobą, jestestwem, podmiotem, osobą?

Wybierz liczbę mnogą! Dzierżaw zaimki, celebruj chwilki,

strój się w minki. Delikatnie, bezszelestnie, bez spinki.

Rafa R˘ľewicz

Rafał Różewicz (II nagroda)

Maszynka do huśtania się między brzegami

Moment, kiedy zaczynam jeździć po twarzy

jak po burej suce, to nie czas już na doglądanie swoich włości

przed lustrem. Zasięgiem objęły policzki, istne czerwonoziemy –

ostatnio notorycznie wystawiałem je do wiatru

zwanego klimatyzacją. Ruszała z kopyta wraz z całym zaprzęgiem,

aromat identyczny z jakże naturalnym odświeżaczem,

co poganiał naprzód, aż przedwcześnie wychodziłem z wziętej w posiadanie toalety.

W takich warunkach nie mogłem sobie spokojnie golnąć,

naciskany prozaicznym rozwolnieniem. Oznaczało wolność

dla trawionego smrodem gówna, którego jedyną powinnością jest

usuwać się z drogi. Prowadzi go w dół, do piekła rur –

gorszego niż na płótnach Boscha. Tam miast aniołów szczurze gęby. Plebs.

I ta niemożność awansu, co by zaprowadził na tron – pod klozetową deskę.

Jak w Płn. Korei (u nas widziałem gówniane deski, z gównem jak tuszem

pod powiekami – uzewnętrzniały potrzeby współobywateli). Przyznaję:

czasem i ja zapominałem uczesać kibel. Tradycjonalista, przeciwny

ingerowaniu w naturę (teraz nie. I kiedy to mówię, trwa wycinka,

chciałem rzec tropikalnych lasów, ale w naszym kraju rosną tylko wąsy).

WĄSY powszechne niczym polactwo. Maszynka, która

pozbawia mnie wyglądu szlachcica jest NAD wyraz skuteczna.

Przypomina księżycowy lądownik. Osiadła w zabudowanym terenie

(pośród nosa, ust i uszu, i czymś podobnym – tym czymś

chciałby zostać najpewniej zamiejscowy pieprzyk),

by wyciąć w pień nie tylko zarost, ale i zarodki. Taka tam

skrobanka na życzenie (przejedziesz więcej razy niż zwykle,

a włoski zapomną, że miały zaistnieć). Zacięcie, z jakim to czynię

świadczy, że jestem podatny na sugestie. Ogol się wreszcie!

Słyszałem, inaczej żyletka będzie miała prawdziwy bieg

z przeszkodami. W lustrze widzę jak biegnie. Czasem

skacze w dal, kiedy z bólu syknę, lecz umowa o dzieło

ma swoje prawa. Ja mam prawo do zachowania pozorów

(pojedynczy włosek pod nosem zachowany w tajemnicy –

przyjdzie czas, że da znać reszcie). W końcu życie

to odwieczny taniec gestów w takt zmieniającej się muzyki.

Zrzutka na naboje do magazynku gestów.

Wystrzeliwanych na ślepo, lecz w wiadomym celu.

Tomek Kocielniak

Tomasz Kościelniak (III nagroda)

Ekocmentarz

Patrz, jak ładnie się rozkłada pudełko z Ikei jeśli je zdekonstruować.

W żyznej glebie proces się pogłębia. Z czerni wypełzają mali architekci

i w tej samej czerni, włos po włosku, wszystkie micele, mostki wodorowe

rozpuszczają cierpliwie, a ty myślisz o wieżowcach, szklanych gmachach,

z których wychodzić to jak opuszczać ciało.

Dominika Parszewska (III nagroda)

Fanfiki/Kink-meme

Aksolotle

Te wszystkie nieudolne wiersze które się czyta i pisze, i drze, i kasuje:

fiki do Heideggera, paru innych filozofów.

Uczciwe fiki byłyby lepsze, crack albo fill z kink-meme, Prompt: Heidegger/Adorno, foe-yay, hatesex, BDSM oczywiście,

chociaż Theodor nazwałby to snobizmem,

a Martin seksem-ku-śmierci albo czymś w ten deseń.

Kiedy masz młotek, wszędzie widzisz gwoździe

(Prompt: alternate universe fic, gdzie cywilizacji Zachodu wszystko się udaje,

ipso facto my jesteśmy martwi, nienarodzeni,

– ciemność zamknęła się dla nas wieki temu, jak oczy szczeniąt ślepe gdy ich workowaty

Titanic powoli nabiera wody;

patrzymy od środka, ruch powieki, jak gilotyny, pusty kadr, powolutku opada. –

Sedina und Opera stoją w Stettin, nikt w Stettin nie narzeka na polski burdel, mruczę w twoje

ramię takie to AU, Heidegger spokojnie dyskutuje z Habermasem o byciu-ku-śmierci,

– kończą oczywiście w łóżku, bo to fik i kink-meme, lecz wcześniej –

Habermas nie ma wyrzutów, wie, co było konieczne, ale, stwierdza, ten koncept, ten koncept

jest wprost z Lutra; mruczę ci to AU, oddech łaskocze szyję. czy muszę być

taką polską dziwką w każdej sekundzie bytu, tak raczej muszę,

mój pradziadek w Oświęcimiu, a twój w Wermachcie to tak samo dobry

powód do orgasm denial, jak każdy inny,

widzisz, my żyjemy, to już pretekst do porno, rule 34, skarbie)

kiedy masz gwoździe, wszędzie .widzisz dłonie, chrząstkę ucha, genitalia, [krzyże moich pragnień]

Tak, te fiki muszą zostać napisane, skoro

– rule 34 –

żyjemy jak dzieci w ruinach miast,

zbieramy odłamki, strzaskane reliefy, popalone stronice,

[seksualność traktujemy z atencją, jak dorośli honor],

bawimy się w dorosłość,

w dom.

wojna, która idzie, będzie na serio. wtedy zamkniemy oczy, zatkamy uszy,

dzieci, dzieci, zawołają, gdzie wasi rodzice

zwykle się bawią z wami w chowanego?

6 V 2014 III tyś. AD

Imprezę sponsorowała Gmina Wrocław http://www.wroclaw.pl/kultur

Zapraszamy do odwiedzin Multimedialnego Archiwum Literatury Wrocławskiej – VII edycja!

W roku 2014 zrealizowaliśmy VII edycję trwającego od kilku lat projektu multimedialnego, zainicjowanego prze wrocławski oddział SPP i wspieranego finansowo przez Gminę Wrocław – wideoarchiwum zawierającego prezentacje autorskie wrocławskich twórców literatury, wywiady z nimi i rejestracje imprez literackich. Na poświęconej mu podstronie zgromadziliśmy już bisko 60 autorów – prozaików i poetów, tak uznanych twórców, jak i przedstawicieli młodszego pokolenia. To unikalny w skali kraju zbiór artystów prezentujących wybrane przez siebie fragmenty twórczości. Dzięki zasobom MALW-y można zobaczyć czytających swoje książki popularnych twórców (Marek Krajewski, Olga Tokarczuk, Ewa Sonnenberg), a także świetnie się zapowiadających młodych autorów (Konrad Góra, Julia Szychowiak, Ilona Witkowska, Klara Nowakowska).

Materiał z każdą edycji MALW-y jest zamieszczany na płycie DVD, która jest dołączana do kolejnych wydań Dolnośląskiego Rocznika Literackiego „Pomosty”. Zapraszamy do oglądania zamieszczonych materiałów. Poniżej prezentacja Dawida Kotei.

Wiersz dla Jimiego

Zapraszamy do przeczytania relacji z akcji poetyckiej zorganizowanej pod patronatem wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i przy medialnym wsparciu czasopisma „Proces-AHA!”, przeprowadzonej przez młodych poetów zrzeszonych we Wrocławskim Forum Młodych Twórców. Poeci i poetki skupieni w Forum postanowili 1 maja rozdać na wrocławskim rynku kilkaset egzemplarzy wierszy autorstwa swojego oraz koleżanek i kolegów. Przedsięwzięcie ma uczcić wielkiego poetę rocka Jimiego Hendrixa. Czytaj relację z akcji poetyckiej oraz esej poświęcony Wojaczkowi i Hendrixowi Zespół organizacyjny

W pracy	koleżeński
znał się na tym	pisał
w tym kierunku specjalizował się popołudniami	aby
zaliczyć to jako	wieczorową szkołę aktywu

W krajobrazie był zawsze	intymny
widziano go w pozycji	poziomej
a w pionowe pasy	miewał marynarki
szyte ozdobnym	ściegiem
tak grubym że aż politycznym sekretarka	poznała ornament
ornament typu	wschodniego

Podziwiał ryby w akwarium	kolory
kształty	oraz
sposób rozmnażania	były też
przedmiotem dyskusji w	pracy
tak jak zidiociali królowie francuscy	którzy
nie pracowali	nad historią
a nigdy im tego	nie zapomni

Przeżył 20 października	1977
do godziny 19.00	do ostatniego gwizdka sędziego
w meczu	Polska_Portugali
na zwycięski remis 1:1	na stadionie Śląskim
Od tego czasu	ponoć
czuł się coraz	lepiej
mimo że nigdy	nie przysięgał
nie podjął zobowiązania	by czuć sie dobrze

Zgarniał	z siebie okrycie bieli
zaraz po połogu	żony
aby	nie stracić wiary
wciąż odnawianej	zaraz
po	pierwszym maja
zimowego miesiąca	W butach z cholewami
przez nawianą zaspę	śniegu
aż do	ostatniego
/ a czynił to mniemany że z powodu braku dostatecznych danych bibliograficznych w jego pracy o konieczności podbudowy ideologicznej pracowników budowlanych co zda się wywodzić lat pięćdziesiątych szóstych i wcześniejszych jak i również nieco późniejszych znacznie po sześćdziesiątych ósmych osiemnastego wieku a może i grubo wcześniejszych zarówno i późniejszych/

Zaparł się w	nim
smak	soli
mamy dane	zawsze we wtorki przesalał ziemniaki
zresztą dobrze nasycone	simazinem
i	innymi herbicydami
/to zresztą nie dotyczy jego charakterystyki a może być definicją warunkową albo dopuszczającą zależnie za jaką i w jakim wydziale będą ją uznawali/

Nowości

Zapraszamy na Pomosty literackie Spotkanie nr 4

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

IX Turniej Jednego Wiersza „Wiosna Poetów”

Zapraszamy na Pomosty literackie Spotkanie nr 3

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Zapraszamy na 1066 Czwartek Literacki – dwoje autorów!

Zapraszamy na Pomosty literackie Spotkanie nr 2

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Zapraszamy na Pomosty literackie

Współcześni wrocławscy pisarze mówią o swojej twórczości i przypominają sylwetki nieżyjących koleżanek i kolegów. Zapraszamy do literackiej podróży przez przeszłość i teraźniejszość.

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów” 11 MAJA – IX EDYCJA!

Wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na IX edycję Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, który odbędzie się 11 maja (czwartek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

W puli nagród 1600 zł!

Zapraszamy na 1063 Czwartek Literacki

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka WYNIKI!

Zapraszamy na 1061 Czwartek Literacki

Zapraszamy na 1062 Czwartek Literacki

Stanowisko Zarządu Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału we Wrocławiu w sprawie Wydawnictwa Warstwy i byłego redaktora naczelnego Jarosława Borowca

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka 20 PAŹDZIERNIKA 2016 – XXVI EDYCJA!

Wrocławski Oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na XXVI edycję Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka, która odbędzie się 20 października (czwartek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

Zapraszamy na 1061 Czwartek Literacki

VIII TURNIEJ JEDNEGO WIERSZA „WIOSNA POETÓW” – WYNIKI!

Zapraszamy na 1060 Czwartek Literacki

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów” 24 MAJA – VIII EDYCJA!

Wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zaprasza na VIII edycję Turnieju Jednego Wiersza „Wiosna poetów”, który odbędzie się 24 maja (wtorek) w Klubokawiarni Mleczarnia (ul. Włodkowica 5, Wrocław). Początek imprezy o godzinie 18.00.

Zapraszamy na 1058 Czwartek Literacki

Zapraszamy na 1057 Czwartek Literacki

XXV Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka – Wyniki!

Zapraszamy na 1056 Czwartek Literacki

LIST OTWARTY WROCŁAWSKIEGO SPP

Załącznik nr 1

XXIV TURNIEJ JEDNEGO WIERSZA IM. RAFAŁA WOJACZKA

Zapraszamy do odwiedzin Multimedialnego Archiwum Literatury Wrocławskiej – VII edycja!

Wiersz dla Jimiego

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 4

IX Turniej Jednego Wiersza
„Wiosna Poetów”

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 3

Zapraszamy na 1066 Czwartek Literacki –
dwoje autorów!

Zapraszamy na Pomosty literackie
Spotkanie nr 2

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów”
11 MAJA – IX EDYCJA!

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka
WYNIKI!

Turniej Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka
20 PAŹDZIERNIKA 2016 – XXVI EDYCJA!

Turniej Jednego Wiersza „Wiosna poetów”
24 MAJA – VIII EDYCJA!

XXV Turniej Jednego Wiersza
im. Rafała Wojaczka – Wyniki!